In 2002 had ik nét een dochter, in 2003 (bijna) een zoon en in 2004 kon ik eindelijk maar werd er niks georganiseerd door de heren. Ik doel op het inmiddels tot legendarische proporties uitgegroeide Marillionweekend. Volgend jaar moet het er dan wellicht toch van komen. Van 11 tot en met 14 maart in Engeland. Marillionbezoek aldaar heeft me dit jaar al eerder bijzonder goed gesmaakt, vandaar mijn enthousiasme. In Briljantje zal ik wel een reisgenoot vinden, maar hoe krijgen we die overige 2 slaapplaatsen in onze bungalow vol ?

Wekenklang klusleed wordt bruut onderbroken door een deuxtal semaines in le sud de la France. Dat het een paar dagen na terugkomst lijkt alsof die vakantie niet heeft plaatsgehad komt u wel bekend voor, neem ik aan. Da’s namelijk het grote manco van het fenomeen vakantie. Dat het gevoel zo snel weer over is. En als iemand dan roept ‘je vakantie weer over ? maar je zit nu toch in de ww?’ dan mag ie komen kijken naar wat ik hier ten huize allemaal al voor malkander heb gekregen, qua klusserdeklus. Ik ben nog nooit zo moe geweest als in de afgelopen weken. En daar deed de vakantie nog een schepje bovenop.

Het kleine maandje absentie alhier deed her en der wat wenkbrauwen optrekken. Welnu: u heeft weinig gemist. Avondje Dandy Warhols (erg lekker, Zia was zelfs in al haar bezwangerdheid een genot om te zien), Kötballer van de Ikea, veel strekkende meters laminaatleggerij, wat gestoei met electra en dergelijke, de voornoemde vakantie en hopla: we zijn alweer bij de negende elfde september. De tijd vliegt waar u bij bent. Tijd die besteed gaat worden aan wederom 2 x Marillion volgende week, tijd voor de aanschaf van de leuke zaken die bij een verbouwing horen (wireless is de modekreet: weg met de lamme kabels van toetsenborden en internetmodem) en tijd voor het bekend maken van de mooiste Nederlandstalige balad in de historie. Vraag me niet waarom ik ineens deze van-de-hak-op-de-tak op u loslaat, maar het is gewoon zo: ’s Nachts van Skik. Gottegot wat een tranentrekkend mooi nummer.

’s nachts de stilte veur de storm
De storm die wel weer liggen giet as’t duuster wordt
’t is dan lang zo muuijlijk nie want
’s nachts zie ik ’t nie zo duuster in
Ik ben gien lampe meer neudig
Lichter kan het nie
Ik laot de maone zien licht der over schienen

Het lumineuze idee om Marillion’s Europese ‘leg’ van de Marbles World Tour te gaan uitzwaaien in Londen bleek een schot in de roos. In drie kwartier vlieg je van Eindhoven naar Stansted om vervolgens in nog eens drie kwartier te treinen naar Liverpool Street Station in hartje Londen. Samen met Briljantje overigens, dat moge duidelijk zijn. Een net hotel aan de rand van Soho vormde de basis van waaruit we uitwoeien over het Londense plaatje L. Overdag de onnozele toerist uithangend door ons gewapend met digisjaak in een open dubbeldekkert te laten rondrijden, ’s avonds genietend met een grote G van vertrouwd vermaeck door de mannen van Marillion. Da’s nog eens een programma, mind you.

Dat ‘r meer rare Hollanders waren die de oversteek waagden bleek al op Eindhoven Airport (wat overigens een belachelijk over-the-top naam is voor een kneuterig vliegveld) waar we de eerste Marillionshirts gewaar werden. In de rij voor de Astoria zagen we nog wat l(i)eden van The Web Holland die zich in een bus hadden gehesen om vervolgens 21 uur onderweg te zijn… Dan doet u mij maar de Boeing 737 van Ryanair, me dunkt.

Op de zaterdagavond stond ons een memorabel optreden te wachten. Voornamelijk vanwege het absurde aanvangstijdstip: 19:20 !!! Om half elf stond namelijk de Gay Night op het programma (tja, het blijft randje Soho natuurlijk) en Marillion wilde schijnbaar kost wat kost voorkomen daar onderdeel van te worden 🙂 H. was bijzonder goed geluimd, de Boom Boom Boys namen het concert op voor een live DVD en de sfeer in de Astoria was adembenemend. Een prachtig concert. Dat alleen nog kon worden overtroffen door de zondagavond. En zo geschiedde. Met Estonia, King, Afraind of Sunlight en The Great Escape werd het een legendarisch avondje verzorgd door een uitgelaten Marillion..

Foto’s van London en het Marillionconcert van de zondagavond

Setlist zaterdag 10 juli:
The Invisible Man
Marbles I
You’re Gone
Angelina
Marbles II
Don’t Hurt Yourself
Fantastic Place
Marbles III
The Damage
Marbles IV
Neverland

This is the 21st Century
Quartz
Bridge
Living with the Big Lie
The Party
Between You and Me
Uninvited Guest
Cover My Eyes
Easter

Setlist zondag 11 juli:
The Invisible Man
Marbles I
You’re Gone
Angelina
Marbles II
Don’t Hurt Yourself
Fantastic Place
Marbles III
The Damage
Marbles IV
Neverland

Estonia
Afraid of Sunlight
Bridge
Living with the Big Lie
The Party
The Great Escape
Between You and Me

King
Uninvited Guest
Cover My Eyes

Conclusie: de opwelling in januari kan worden gekoesterd. 3 dagen Londen zien, gedrapeerd rondom 2 Marillionconcerten, is voor herhaling vatbaar. Oorspronkelijk zouden deze 2 optredens de allerlaatste zijn, tot bleek dat er alsnog een Amerikaanse ‘leg’ aan de tour werd geknoopt. En een hele kleine Europese. Want vanavond bereikte me het nieuws dat er een weer een xtra avondje Vredenburg staat te gebeuren. Naast 16 september mogen we nu ook de 17e naar Utrecht. Het kan echt niet meer op dit jaar. Wellicht is Utrecht ook leuk genoeg om 3 dagen te verblijven ???

En ik maar denken dat 6 het maximaal haalbare aantal Marillionconcerten zou zijn dat ik in 2004 zou kunnen bezoeken. Fout dus. 16 september komen de heren weer in Vredenburg. Het kan niet op. En op zaterdag 18 september speelt de band (gratis) op de German Space Day. Whatever that may be. Stopt de teller dit jaar dan pas bij 8 ?

Na 4 concerten van mijn bandje in 1 maand (een record) kan de eindbalans worden opgemaakt. Een soort ‘Top10′, want je breekt tegenwoordig je nek over de ranglijstprogramma’s op tv en dat is dus trendy. Volgend jaar komt er een Top10 van top10-programma’s, heb ik het vermoeden. Ik noem het dan ook liever anders; het NK Marillionconcerten of zo. De oplettende lezer kon aan de hand van de rapportcijfers van de 1e drie optredens al een aardig op weg komen. Ontbreekt nog het cijfer voor gisteren. Ik kan u mededelen dat het een 8,5 is geworden. Daarmee is de eindstand als volgt:

1. Vredenburg (9-)
2. 013 – 26 mei (8,5)
3. Zwolle (8)
4. 013 – 2 mei (7-)

Uit welingelichte bron kan ik u melden dat 013 op een haartje na de 1e plek is misgelopen. Een of andere oelewapper knipte het licht na de toegiftenreeks iets te enthousiast aan. Volgens drummert Ian stonden Easter en Sugar mice nog op het programma als de zaal een beetje enthousiast zou zijn. En dat was inderdaad het geval. Maar toen de helverlichte zaal al leegstroomde was het te laat. Zonde. Die twee toetjes hadden vast en zeker een 1e plaats in dit NK opgeleverd…