Met het 2e optreden in 013 binnen 3 weken kwam gisteren een eind aan de Nederlandse concertreeks van de Marblestour van Marillion. Ditmaal net niet uitverkocht, hoewel het toch prettig druk bleek te zijn. In tegenstelling tot eerdere belevenissen in de Tilburgse poptempel was het ditmaal wél gezellig en sfeervol. De band leek er ook van onder de indruk en ondanks wederom een karrenvracht aan technisch malheur (gitaren die het niet deden, keyboards die schijnbaar niet aan geluid produceerden wat ze behoorden te produceren, de beamer die uitviel tijdens Fantastic Place nota bene) was het een bijzonder prettig concert dat het vorige van 2 mei volkomen wegvaagde.

Het eerste uurtje was vertrouwd briljant met de integrale vertolking van de 1-disc-versie van Marbles. Fantastic Place was weer hemels, evenals The Invisible Man en Neverland. Ik verheug me er nu al op om dit nummer in Londen te horen: gedurende het nummer wordt de skyline van datzelfde plaatsje geprojecteerd op het immense scherm.

Het geluid was ditmaal bijzonder goed: Rothery zat veel duidelijker in de zaalmix vergeleken met de vorige 3 optredens. De soli in Angelina zijn echt om de vingers bij af te likken, en daar kwamen we gisteren dus eindelijk echt achter. En hoera: de mic van Pete stond ook wat harder. Dat leverde een aantal verbazingwekkend mooie tweestemmigheden op. Verbazingwekkend, want meestal vallen Pete’s zangkwaliteiten in het niet bij die van H. Die ook gisteren weer geweldig bij stem was. Het in-ear monitorsysteem komt zijn zangkunsten alleen maar ten goede, heb ik het idee. Ik heb hem nog nooit zo goed horen zingen als tijdens deze tour. Wie die malloot was die bij het intro van Angelina ineens heel hard ‘Jomanda’ te berde bracht mag Joost weten. Jammer dat H niet zo thuis is in de alternatieve oplichterij, Marcel !

De korte pauze na Marbles werd voorafgegaan door een langdurige staande ovatie. Nu stonden we toch al, dus dat kwam wel goed uit. De band leek zelf ook wel verrast te zijn door het enthousiasme uit de zaal, want ze hebben al vaak genoeg in 013 gestaan om te weten dat het niet altijd even spontaan is. De lijn die werd ingezet in Zwolle door het skippen van een aantal mindere songs in set 2 is in de afgelopen weken voortgezet en dat resulteerde in een uitgebalanceerde verzameling hoogtepunten. Hoewel H zichtbaar geirriteerd bleek door het kapot gaan van zaken waar wij geen weet van hadden had hij er wel lol in. Ik bedoel, H’s gitaar in King hoor je toch niet… Zijn balorigheid kwam tot uiting in een spontane ‘Let it be’, dat door een voltallig 013 luidkeels werd meegezongen. En hoewel Pete een rasmuzikant is, deed zijn vertwijfelde blik naar Ian vermoeden dat ie geen idee had welke basnootjes hij tijdens dit Beatlenummer moest spelen. En dat voor iemand die zijn sporen in het om zijn improviserend vermogen staande proggenre toch wel heeft verdiend. Maar misschien heb ik het wel verkeerd gezien 🙂

De terugkeer van King en Uninvited guest op de setlist was een verademing. Quartz en Living with the big lie waren vertrouwd geweldig. Het enige geval van ‘jammer’ was dat Easter niet meer langskwam. Het nummer met de mooiste gitaarsolo aller tijden. Maar goed: begin juli in Londen hebben we nog 2 kansen !

Setlist
The Invisible man
Marbles I
You’re gone
Angelina
Marbles II
Don’t hurt yourself
Fantastic Place
Marbles III
The Damage
Marbles IV
Neverland

Quartz
Bridge
Living with the big lie
Let it be
The party
Between you and me
King

Estonia
The uninvited guest
Cover my eyes

Door wat computermalheur iets later dan de bedoeling was: het iets uitgebreidere verhaal qua Zwolle-concert. Na Woeste Hoeve (Robin: de foto’s komen eraan), Zwolse MacDonalds en Martin Brozius’ handtekening te hebben bezien bleek de Meerhal een Brabanthalesque voorbeeld van hoe-het-niet-moet. Een veehal is niet gebouwd om een concert in te organiseren. Laat staan om er naar te gaan kijken. Hoe groot onze verbazing was toen bleek dat het geluid bijzonder plezierig was kunt u dus wel raden. Voorafgaand aan dat geluid was er een bijzonder indrukwekkend moment van geen-geluid. Even voor 8-en kwam een niet nader te duiden heerschap vertellen dat we dra 2 minuutjes stil zouden zijn. Dat ie niet ging aftellen a la Oudjaar da’s nog te bevatten maar om nou zomaar weer te verdwijnen, een legertje van pak ‘m beet 2000 non-synchrone horloges achterlatend, is ook weer het andere uiterste. Het was een orkaan van stilte die langzaam over het publiek raasde. Binnen een seconde of 20 kon je een speld horen vallen (of moderner: een smsje horen arriveren). Zelden heb ik een P.A.-brom zo indrukwekkend horen zijn. ’t Is dat er iemand de helderheid van geest had om na een paar minuten (het waren er toch echt meer dan 2) een hard ” dank u wel” te roepen, anders stonden we er nu nog stil te wezen…

Voor het eerst was Gazpacho (voorprogramma) de moeite waard om hier te noemen. Mijn theorema dat de interessantheid van een voorprogramma rechtevenredig is aan je eigen afstand tot het podium deed de afgelopen 3 dagen zeker opgeld. Best leuke deuntjes, zeker als je bedenkt dat het Noren zijn. De jongen met de viool moet echter, op de momenten dat hij niet hoeft te violeren, van het podium af. Niks zo funest voor de uitstraling van een band als een kleine mannetje dat schijnbaar verveeld zijn ogen tot spleetjes trekt als er weer een spot over zijn gezicht glijdt. Doe dan net als die andere part-timer in de band, die met die fluiten en de akoestieke gitaar: die was gewoon netjes foetsie als we ‘m niet nodig hadden. Maar goed: 7 mensen op een podium staat natuurlijk wel erg kek.

Dat er onbenullen zijn die Marillionfans als klapvee betitelen, dat mogen zij zelf weten. Hier in Zwolle, nota in een veehal, bleek die vlieger verre van op te gaan. Tijdens het eerste uur waarin uitsluitend Marblesmateriaal werd gespeeld bleek de stemming er niet echt in te zitten. Wellicht relatief veel mensen in de zaal die ‘m nog niet hadden gehoord ? Het was echter wederom bijzonder intens. Jammer van het technisch malheur dat bij tijd en wijle de kop opstak: d’r werd wat afgerend naar de mixtafel. Tijdens de minibreak waren wij (inmiddels uitgedund tot 3tal) het erover eens dat er iets miste. Niet zozeer in de performance van Marillion, want het was om de vingers bij af te likken. Er was geen sfeer. Vooralsnog niet…

Met de 2e set en met name de toegiften kwam alles toch goed en scoorde deze avond een onverwachte acht. Estonia werd gespeeld, Beyond you was verhuisd naar de toegift (samen met Cannibal surf babe) en als uitsmijter kwam Cover my eyes weer eens langs. Nooit gedacht dat ik daar nog eens blij mee zou zijn 🙂 Quartz was wederom het hoogtepunt van de avond. Wat een nummer. Na afloop wist ik nog een plectrum van Steve Rothery op bijzonder sportieve wijze te vangen (lees: te missen en van de grond te rapen), maar die scan ik nog wel eens in als het moederbord van mijn Echte PC het weer doet.

Geen setlist meer om u mee te vermoeien, laat staan fotomateriaal. Dat ziet u 2 berichtjes geleden allemaal staan. Wat nu ? 3 avondjes Marillion verveelt niet, zoals ik vaak moet uitleggen aan de Ongelovigen. Sterker nog: met de waanzinnige plaat die de heren onlangs maakten doet het alleen maar smaken naar meer. Gelukkig zijn we op de helft. Nog 1 x Tilburg en dan begin juli naar het Londense voor de laatste 2 concerten van de tour…

Voor nu alleen de setlist en de foto’s. Morgen meer over dit concert in Zwolle. Dan ook een scan van het door mij gescoorde plectrum van Rothery 🙂 Nu eerst slapen…De foto’s van het Zwolle concert van Marillion zijn hier te bekijken…)

Setlist
The Invisible man
Marbles I
You’re gone
Angelina
Marbles II
Don’t hurt yourself
Fantastic Place
Marbles III
The Damage
Marbles IV
Neverland

Estonia
Quartz
Bridge
Living with the big lie
The party
Between you and me

toegift 1
Beyond you
Cannibal surf babe

toegift 2
Cover my eyes

Zoals verwacht was het Vredenburg-concert van een aparte klasse.
Hoewel het geluid iets minder helder was dan in 013 was de sfeer veel beter. Het begon al bij het wachten in de rij. For old time’s sake hebben we weer eens 45 minuten voor de gesloten Vredenburgdeuren gezeten. Het leek potdorie wel weer 1989. Vooral het nerveuze opstaan vanuit zitstand omdat je denkt dat de deuren opengaan om te concluderen dat dat niet zo is was weer een grappig om te zien. Een en ander resulteerde, naast een hoop hilariteit, wel mooi in perfecte zitplaatsen (we worden ook een dagje ouder, lezers) met fraai zicht op de prachtige show. Set 1 was nog mooier dan in Tilburg en met name Marbles III, Invisible Man en Neverland waren tranentrekkend mooi. Maar het hoogtepunt was Fantastic Place. Ik had even het gevoel dat Vredenburg loskwam van zijn Utrechtse grond en langzaam de lucht in zweefde. Ongelooflijk.

Normaliter wordt hagelnieuw songmateriaal relatief lauw begroet door het publiek, maar omdat een substantieel gedeelte van de bezoekers de plaat al via de pre-order in huis heeft (of er nog op zit te wachten) waren velen al op de hoogte van de geweldigheid van Marbles. De reacties op de diverse nieuwe songs waren dan ook bijna uitzinnig. De korte pauze van een minuutje of 5 was minder irritant dan in Tilburg, maar dat was meer omdat we wisten dat ie eraan zat te komen. H kondigde het van tevoren ook maar even fijntjes aan, vergezeld van wat excuses omtrent de leveringsproblemen van de pre-order.

Set 2 was ook vele malen beter dan in 013. Ik denk ook omdat we precies wisten wat we konden verwachten. En toch ook weer niet: het schrappen van Costa del Slough / Under the sun en het opvoeren van The Party blijkt een gouden greep. Een geweldig nummer met de grootste baggertekst uit de geschiedenis van Marillion, maar de tekst is toch niet belangrijk 🙂 Quartz was het hoogtepunt van de avond, d’r gingen een aantal mensen in mijn directe omgeving helemaal door het lint (oh en ikzelf ook). Bridge / Living with the big lie was ook fenomenaal, ja eigenlijk was alles geweldig. Zelfs Cannibal Surf Babe kon mij dit keer best bekoren. Alleen The Damage… Jan & Alain voorspelden dat ik óm’ zou zijn qua Damage tegen de tijd dat het Zwolle-concert geweest is. Ik betwijfel het. Ik heb even lekker de slechte foto’s van mijn memorystick gedelete en hopla: toen was The Damage al weer voorbij. Mooi rustpunt 🙂

Aan het eind van de reguliere 2e set stond Vredenburg weer op zijn kop. Dat het uiteindelijk met de toegiften weer als een nachtkaars uitging was verwacht. Met 10 minuten drummachine waarvan Ian er ongeveer 2 meetrommelt zakte de stemming met This is the 21st century weer naar een dieptepunt. Made again maakte nog wat goed, maar het is echt een miskleun van jewelste om 21C als 1e toegift te doen. Hopelijk gaat de band het zelf ook inzien. Eindconclusie: we zijn verheugd dat Vredenburg wordt opgekalefaterd en niet afgebroken. Zelfs aan het unieke karakter van de grote zaal wordt weinig veranderd, heb ik mij laten vertellen. Gelukkig maar, want het is Heilige Grond. Marillion voelt zich thuis in Vredenburg. En wij ook.

(De foto’s van deze avond zijn hier te bekijken…)

Setlist
The Invisible man
Marbles I
You’re gone
Angelina
Marbles II
Don’t hurt yourself
Fantastic Place
Marbles III
The Damage
Marbles IV
Neverland

Beyond you
Cannibal surf babe
The party
Quartz
Bridge
Living with the big lie
Between you and me

toegift 1
This is the 21st century

toegift 2
Made again

De verwachtingen waren hooggespannen voor deze concertreeks. In 013 vanavond de aftrap van de Marbles-tour beleefd. 2 uur en 20 minuten, voorwaar een mooie lengte ! De heren waren al meteen bijzonder goed op dreef, het geluid was perfect en de sfeer niet echt geweldig. Kortom: een typisch avondje 013. Ik weet niet wat het is met die zaal, maar d’r zit denk ik gewoon geen ziel in. In tegenstelling tot Paradiso of Vredenburg, waar het qua sfeer altijd magisch is. Het optreden bestond uit 2 gedeelten, gescheiden door een kleine pauze. Set 1 was geheel gewijd aan Marbles, Set 2 was een verzameling oud spul. Oud in de zin van post-1989, want d’r stond geen Fish-materiaal meer op het programma. Set 1 was fabuleus met meteen The Invisible Man als absoluut hoogtepunt. Alleen The Damage hadden ze wat mij betreft mogen schrappen, ik vind het een gedrocht van een nummer.

(De foto’s van deze avond zijn overigens hier te bekijken…)

Aan set 2 is nogal wat te verbeteren. Op zich best verrassende nummers die we al lang niet meer hadden gehoord, maar van Cannibal Surf Babe word ik nu niet echt vrolijk. Aan 1 Beach Boys hebben we wel genoeg. En This is the 21st Century duurde veel te lang. In die tijd hadden ze mooi een klassieker zoals Afraid of Sunlight, The Space, Seasons End of This Strange Engine kunnen spelen. Maar goed. Je kan niet alles hebben. Hoogtepunten: The Invisible Man, Bridge / Living with the big lie en Quartz. Eindoordeel: een zeven min. M’n 26e Marillionconcert was zeker niet het beste. Maar ik heb nog 3 Nederlandse en 2 Londense optredens voor de boeg, het kan dus alleen maar beter worden.

Setlist
The Invisible man
Marbles I
You’re gone
Angelina
Marbles II
Don’t hurt yourself
Fantastic Place
Marbles III
The Damage
Marbles IV
Neverland

Beyond you
Cannibal surf babe
Costa Del Slough
Under the sun
Quartz
Bridge
Living with the big lie
Between you and me

toegift 1
This is the 21st century

toegift 2
Made again