Na 2 jaar lang het 20-jarige jubileum van Misplaced Childhood te hebben uitgemolken (en terecht!) was het gisteravond in Zoetermeer dan echt gedaan. De laatste paukenslagen van White Feather waren dan ook écht de allerlaatste. Het boek kan dicht. Het is mooi geweest.

Fish’ allerlaatste optreden van de Return to Childhood tour lokte zo’n 800 mensen naar de bomvolle Boerderij dat daarmee stijf (en al na een week) uitverkocht was. Qua setlist stond ik als vanzelfsprekend op de automatische piloot, want het gespeelde materiaal tijdens deze tour was al twee jaar nagenoeg ongewijzigd. Tot mijn verrassing kwamen daar echter ineens lang niet gehoorde liedjes uit de PA. Lady let it lie, State of mind en A gentleman’s excuse me. Ieder die weet hoe het met de hoge noten van Fish is geteld fronst nu zijn wenkbrauwen. Een paar octaven lager dan normaal slaagde Fish echter met vlag en wimpel voor deze proeve van bekwaamheid.

Dat tijdens Misplaced de vocalen het begaven, ach, dat vergeef je ‘m wel. En dat ik ‘m in Market Square Heroes en Fugazi echt niet meer kon horen, ach dat zat er ook wel in. Het was immers een onvergetelijke avond. Op 4 minuutjes na duurde het feest 3 (drie!) uur. Zoals het een echt slotconcert betaamd werden er wat grappen uitgehaald door de roadies. Bordjes met scheerschuim die in diverse gezichten werden gedrukt, fopneuzen, duct-tape om de benen van de pianeur, enfin, de gebruikelijke meligheid om het einde van een toernee te vieren. Yatta mocht in een heus Donald Duck luchtgitaar komen spelen tijdens Incommunicado. Een kostelijke vertoning.

Faith Healer
Big Wedge
State of mind
Goldfish & clowns
Lady let it lie
Long cold day
A gentleman’s excuse me
Innocent party
Credo

Misplaced childhood

Incommunicado
Market Square Heroes
Fugazi

Naschrift: volgens Jan was ik ‘Goldfish & Clowns’ vergeten. Evenals de ‘indrukwekkende aankondiging van 10 minuten van fugazi’. En het feit dat ik Fish nog een handje kon schudden toen hij een spontaan rondje door de zaal maakte. Waarvoor dank, Jan !

Tja, een berichtje over Marillion op nu.nl is natuurlijk een prima start van de marketingcampagne die vooraf gaat aan de release van Somewhere Else in maart 07. Alleen jammer dat ze er een foto aanhangen van dik 25 jaar geleden….

nu.nl/achterklap | Marillion geeft vier concerten in Nederland

Update: de Marillioncommunity is snel en meedogenloos. Ik heb Lucy (marketingmanager van Marillion) even op de hoogte gebracht en daarop is Nu.nl even fijntjes geïnformeerd over de gedateerdheid van het fotomateriaal. Binnen 2 minuten stond daar ineens een foto van Steve Hogarth. Goed zo.

Update 2: Ik stuurde een reply naar de redacteur van nu.nl om ‘m te bedanken voor de snelle corrigeeractie. Tussen neus ende lippen kon ik het niet laten even het Marillionweekend te noemen, met een linkje erbij en wat aanvullende info mijnerzijds. En u raadt het al: het staat (bijna) letterlijk op nu.nl. Hulde aan mezelf; mijn bijdrage heb ik nu al geleverd…

“Na 3 x eerder te hebben geroepen dat ‘dit toch wel eens echt de laatste x zou kunnen zijn geweest’, onthield ik me zaterdag wijselijk van dit commentaar. Dikke kans dat Fish eerdaags het oosten van het land weer aan gaat doen en net zo’n dikke kans dat Misplaced dan weer te berde wordt gebracht.”. Wat een wijsheid, om dat daags na Fish’ vertolking van Misplaced Childhood op het Scheveningse Schollenpop te schrijven. Streep dat ‘Oosten van het land’ overigens even door en vervang het door ‘De Boerderij in Zoetermeer’. Fish heeft namelijk het lumineuze idee geopperd om nog maar eens terug te komen en aldaar het werkelijk allerallerallerlaatste optreden in de opgerekte Return To Childhood tour te geven. Op 21 november kunt u voor de allerallerallerlaatste x Misplaced Chilhood ondergaan. Wellicht komt het album ú inmiddels de neus uit, mij in ieder geval nog niet…

De aankondiging komt (toevallig?) op dezelfde dag dat Marillion verklapt dat album no. 14 ‘Somewhere Else’ gaat heten en ergens in maart ’07 het levenslicht ziet. Een en ander moet natuurlijk opgeleukt worden met een tourtje en dat levert op 1,2,3 en 16 mei een viertal ongetwijfeld prachtige avonden op. Achtereenvolgens in 013, Hardenberg (?!), Vredenburg en Vredenburg. Samen met het Marillionweekend van februari raakt de kalender van komend jaar dus al weer prettig gevuld. Mag ook wel, na een jaartje alleen maar Fish te hebben gezien. De 16e valt overigens midden in de meivakantie; dat wordt dus een camping zoeken in hartje Utrecht. Weet iemand plek voor een flinke vouwwagen tent trailer?

Wat krijg je als je in de luwte van het eerder in die contreien gehouden Parkpop een gratis popfestival organiseert op het Zuiderstrand in Scheveningen ? Nou, allereerst een kleine zoektocht naar de exacte locatie (bewegwijzering viel kennelijk niet in het sponsorbudget), een onnoemelijke berg zand, veel (en ook frisse) wind, een ondergaande zon die op het allerlaatste moment besluit niet zo mooi onder te gaan als ik had gewild en een karrenvracht aan laveloos dronken Hagenezen. Maar bovenal leverde de tocht naar Scheveningen een prettig maal op aan de plaatselijke Boulevard, gevolgd door een optreden van Fish.

In hevige mate gehinderd door een beroerd geluid en dito monitormixer sloegen Fish cs. zich kranig door de fijne set heen. Prettig, want het was wederom Misplaced Childhood dat we kregen voorgeschoteld. Na 3 x eerder te hebben geroepen dat ‘dit toch wel eens echt de laatste x zou kunnen zijn geweest’, onthield ik me zaterdag wijselijk van dit commentaar. Dikke kans dat Fish eerdaags het oosten van het land weer aan gaat doen en net zo’n dikke kans dat Misplaced dan weer te berde wordt gebracht. Niks mis mee, trouwens. Fish kreeg een timeslot van anderhalf uur en met een lichte vertraging werd dat prettig ingevuld. De response van de naar schatting 3000 mensen was alleraardigst, zeker voor een openluchtgebeuren.

Tegen de tijd dat Fish begon was het gedeelte met een te hoog alcoholpromillage schijnbaar al dermate beneveld dat daar geen overlast meer van te verwachten was. Maar de geluidsmannen achter de knoppen waren goede vervangers als het gaat om het veroozaken van overlast. Het geluid was van een onovertroffen beroerdheid en Fish leek daar zelf ook bijzonder door ontstemd (zowel letterlijk als figuurlijk). De monitormixman kreeg een dikke middelvinger dus die zal niet de leukste avond van zijn leven hebben gehad.

Al met al was het zeker niet het beste concert van Fish, maar de unieke setting maakte het bezoek toch zeker de moeite waard. Zo schoof er tijdens Blind Curve er een oceaanschip achter het podium langs. Dat kan een prachtig toeval zijn of de organisatie leed aan Pink Floydesque grootheidswaanzin. Ik gok op het eerste.

Innocent Party
Long Cold Day
Credo
Misplaced Childhood (compleet)
Incommunicado
Market Square Heroes

Daddy came out the navy and took us away
To his dirty grey home town
And he worked down on a coal mine for National Service
So that he could be around
There was a magical purple in the chrome of the exhaust
Of his Triumph motor bike
And a warmth of oil and metal and the thrill of the hard corner
Holding tight

From the horizon
Came home from the Navy to the mine
From the horizon
To buried alive
Took his dream underground
Buried his treasure in his faraway eyes

Te zien en te horen op 2 februari 2007 tijdens de eerste van 3 concerten op het Marillionweekend in Port Zélande, Ouddorp, Zeeland, NL. Een integrale opvoering van het album ‘This Strange Engine’ uit 1997. En nog veel meer moois om de vingers bij af te likken. Duurt dat nog lang, februari ?