Voor wie niet verder komt dan een dagje Wenting Events (voorheen Showbizzcity), een uurtje karten of een avontuurlijk avondje steengrillen én die verantwoordelijk is voor de organisatie van het jaarlijkse bedrijfsuitje heb ik een prima aanbeveling. The Game. Een hightech-speurtocht door de binnenstad van (in ons geval) ‘s-Hertogenbosch bleek een meer dan amuzante keuze van de bedrijfsuitjeorganisatrice van míjn werkgevert. Georganiseerd door de jongelui van Neverrest trek je in groepsverband, gewapend met de zogenaamde Gadgetcase (waarin attributen van uiteenlopend digitaal én analoog pluimage) door de stad. Onderwijl opdrachten uitvoerend in de breedste zin des woords. Wees gerust: die zijn niet flauw, eerder intelligent.

Maar meer nog de suspense die wordt geschapen is geweldig. Op klaarlichte dag met een unheimisch gevoel door een winkelgebied lopen is erg raar. Ik klap niet teveel uit de school, maar de vrouwen met rode schoentjes die door wildvreemden werden aangeklamp voor bonuspunten: sorry ! En de enge man met de koffer; u was geniaal. Helaas kon u niet voorkomen dat ondergetekende (als afgestudeerd Boschloog en derhalve blind de weg vindend in het Bossche plaatsje ‘s-H) samen met zijn teamgenoten de hoofdprijs in de wacht sleepte. Allemaal een dinerbon van 50 euri, da’s heel geen kattenpis. En dat de dag begon in een kroeg, pauzeerde in dezelfde kroeg en uitmondde in een buffetfinale in diezelfde kroeg was een extra prettige bijkomstigheid. Op de fiets naar het bedrijfsuitje. Een aanrader. Volgend jaar weer ?

Tussen ‘feestjes-voor-vrindjes-en-vrindinnetjes’ naar ‘feestjes-voor-vrindjes-en-vrindinnetjes-van-kindjes’ zitten slechts een jaar of 3. Voorheen tot in de late uurtjes met de nodige alcoholische versnaperingen, tegenwoordig vanaf 11 uur in de ochtend tot een uur of 6 in de middag, met karrenvrachten chips, spekjes, chocolade-eieren, friet en frika(n)dellen. Met een tiental koters over de vloer, in alle leeftijdscategorieën die u zich maar voor de geest kunt halen. Had me 4 jaar geleden verteld van dit alles en ik had het niet geloofd.

Mijn dochter werd gisteren 3. Ze wordt al groot…

Nog anderhalve week wachten en ik kan aan de slag met mijn Ricoh Caplio R2. Voor 100 euri goedkoper dan de door Ricoh verwachte consumentenprijs. Levert meteen wat ruimte voor een draagtasje en een memorycard van 512 mb.

Die ene seconde dat je beseft dat je net het eerste vogeltje van het jaar hebt horen fluiten. Da’s waarschijnlijk het mooiste moment van de winter. Gevogelte weet namelijk haarfijn aan te voelen wanneer de winter definitief mag worden doorgestreept. Dan zijn ze vrolijk en fluiten ze. Mooi toch ? De natuur zit zo simpel in elkaar. Gewoon elke dag even je kop uit het raam steken, paar minuten wachten en dan constateren of je wel / niet een vogelfluitje hebt gehoord. That’s it. Daar kan Marion de Hond nog een puntje aan zuigen. Aan het eind van de week wordt het in het zuiden bijna 20 graden. Dat scheelt 35 graden met 2 weken terug. Hulde, zeg ik dan. Gas erop met dat broeikaseffect.

Mijn DSC-S75 dateert al weer van herfst 2001. Deze digitale camera voldoet op zich nog prima alleen gaan me een aantal dingen tegenstaan. Als eerste het formaat. Bij concertbezoek bungelt het gevaarte aan een hoesje aan mijn broekriem en da’s niet bijzonder plezierig. Ook de start-up tijd van dit toentertijd 1700 guldens kostende 3.1 megapixel-ding is beroerd. ’t Duurt zeker een seconde of 5 voordat je een fotootje kunt schieten. Leuk is anders. De responsetijd is ook niet om over naar huis te schrijven.

’t Wordt dus tijd voor een kleiner, sneller en modelleke. Zo eentje die je ongemerkt in je borstzak kan meedragen. En zo een die dan binnen een seconde schietklaar is. En zo een die wel 16 fotootjes achter malkander kan maken. Met 5 megapixels. En zo een die een macrostand heeft waarmee je tot op 1 cm van een object kan fotograferen. En zo een met een fikse optische zoom van laten we zeggen 4,8x. En met white balance bracket / auto bracket. Dat ie dus automatisch 3 foto’s achterelkaar neemt met een variërende witbalans. Erg handig en veelal alleen op het wat duurdere cameraspul te vinden.

U raadt al dat ik opkeek toen ik vorige week las van de release van de Ricoh Caplio R2. Al deze wensen verenigd in 1 toestel. Nu nog uitvogelen wanneer, waar en tegen welke prijs het ding op de markt komt. Dat laat men namelijk in het midden…

Mailtje naar Ricoh wijst uit dat het kekke ding in april te verwachten valt op de Nederlandsche markt. Tegen een slordige 350 euri. Dat klinkt goed.