Een gemiddelde mobiele telefoon gaat bij mij 357 logberichtjes mee. In berichtje 38 (28 december 2001) maakte ik gewag van de aanschaf van een Nieuwe Telefoon (in die dagen heette zo’n ding nog gewoon telefoon). Vandaag vond ik dat ik mezelf wel weer eens mocht tracteren op ’t een of ’t ander. Na het bezoek aan het CWI dook ik sinds lange tijd nog heel eventjes de binnenstad in. Ik kon natuurlijk niet weg zonder iets te kopen. Afgezien van 2 pakken Pampers die bij het Kruidvat in de aanbieding waren en een cd-verzamelmapding van de Hema scoorde ik dus en passent maar even een nieuw mobieltje. Een hele stoere Sony-Ericsson T610. Met cameraatje (de foto’s die daarmee gemaakt worden doen de honden nog geen brood lusten, maar goed: dan had ik maar een fototoestel met telefoon moeten kopen). Om het plaatje te completeren even een Bluetooth-dongle gehaald en ‘as i speak’ heb ik zojuist volkomen draadloos mijn Outlook-info & een paar kekke Marillion-midi’s naar mij 610 gesluisd. Leuk ! ’t Voelt een beetje als Sinterklaas.

De omkat is bijna gereed. Hij is zelf zo kek uitgevoerd dat u mag kiezen tussen de nieuwe layout of de oude. Of het u iets interesseert zal me worst wezen. Het heeft me in ieder geval weer even beziggehouden. Ook leuk bezighouden is het overigens met de besturing op afstand die standaard in XP is ingebouwd. Van Den Bosch naar Venray is opeens slechts een monitor ver. Geen gezeik met aparte software die aan beide kanten moet worden geinstalleerd. Gewoon een lief mailtje sturen vanuit windowsxp naar de ‘ Expert’ zoals ik vandaag zo stoer heette tijdens de sessie. En dan lekker de besturing overnemen aan de andere kant. Moet u overigens wel zorgen dat u niet net zoals Marcel een dozijntje trojans heeft draaien. Daar is zelfs deze ‘Expert’ niet tegen op gewassen…

’t Is wel even raar opkijken. In plaats van de vertrouwde www.roelenmichal.com, het portal naar meer flauwekul van mijn hand, stond er in enen iets van huppeldepup fucking your site. Die huppeldepup heeft een stoere naam, maar die ga ik niet nog eens hier herhalen want ik hoef huppeldepup niet nog een keer op bezoek. Meneer huppeldepup schept er namelijk genoegen in om websites te defacen. Da’s een soort van hacken, waarbij er een boodschap wordt achtergelaten op (meestal) de homepage.

Nu ben ik behept met een webhoster die een uiterst kek supportsystem erop na houdt (www.suresupport.com). De heren of dames van Suresupport reageren doorgaans binnen enkele minuten op supportvragen en ook deze keer was men bijzonder rap. In no-time had men uitgevogeld op welke wijze Meneer huppeldepup zich toegang had verschaf tot mijn bestanden. Dat bleek overigens kinderlijk eenvoudig. Ik ga er niet over uitwijden, stel je voor dat dadelijk half weblogland is gedefaced dankzij mijn tips. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben.

Enfin: het leed is geleden, alles werkt weer en d’r is niks weg: business as usual dus…

Het werd nog bijna melodramatisch ook. De (waarschijnlijk) laatste minuten van collega Jan, die maandag de kantonrechter gaat horen zeggen dat ie niet meer hoeft te komen. MSN werd met een officieel gebaar gedeïnstalleerd, 5 minuten voor 5. Ik vroeg nog speciaal om een laatste woord. Het leek lange tijd ‘roel’ te gaan worden, maar op de valreep, seconden voor het op zwart gaan van zijn online-zijn, kwam daar het woordje ‘dag’. De puntjes die erop volgden waren veelzeggend. Punt uit. 17 jaar vriendschap, waarvan de laatste 4 als collegae. ‘Bedrijfseconomische redenen’ gooien nu roet in het eten. Eerst bij Jan, binnen afzienbare tijd ook bij mij. Natuurlijk slechts voor wat betreft die 4 jaar. Die 17 daar blijft onze werkgever mooi met zijn vingers van af ! Dag Jan…….

Staat u er wel eens bij stil dat zoiets eenvoudigs als het nemen van een bad via tal van verschillende technieken kan worden uitgevoerd ? De meest gangbare badderwijze is het a) vol laten lopen van de badkuip en vervolgens b) jezelf in het (altijd te hete) water laten zakken. Waarschijnlijk doet u dat ook. Vooropgesteld dat u de beschikking hebt over Een Bad, want in geval van een douche stopt u beter met lezen.

Ikzelf dacht altijd dat het wel raar zou zijn als ik zou vertellen dat ik me altijd a) eerst van mijn kleding ontdoe, vervolgens b) in de nog lege en vooral koude tobbe ga zitten om daarna de c) warme kraan vol open te gooien. D’r rust immers nog een enorm taboe op de bad-entree. Toevallig kwam deze techniek (voor ’t gemak de “Cold Feet Entrance” genoemd) vorige week ter sprake, toen Briljantje tussen neus en lippen vertelde op dezelfde wijze zijn badavonturen te beginnen.

Het is een bijzonder prettige sensatie kan ik u vertellen. Volg je de gebruikelijke techniek dan ben je na de instap een paar minuten bezig om te wennen aan óf de te hoge temperatuur zodat je druk in de weer moet met stromend koud water, óf je termostaatkraan stond zo fris ingesteld dat je blauwbekkend zit te wachten tot de temperatuur weer wat aangenamer is.

De Cold Feet Entrance zorgt daarentegen voor een veel rijkere beleving van het badgebeuren. Het warme water dondert eerst het bad in zonder ook nog maar iets te raken. Dat schept grote verwachtingen; zeker wanneer het water om je tenen begint te lopen. Het doet verlangen naar meer. En dat komt er dan ook vanzelf. Een dik kwartiertje later staat het water tot aan je lippen.

Ook bij deze techniek kan een en ander worden opgeleukt met schuim, badzout of olie. Pas in dat laatste geval wel even op: veel badolie is dermate geconcentreerd dat het in verkeerde mengverhoudingen in water zelfs brandwonden kan opleveren ! Hoe ik dat weet ? Ach, het bekende verhaal van schade, schande en wijs worden. Wacht met het toevoegen van olie dus tot het bad minstens halfvol is gelopen.

Oh ja: een verwarming op de badkamer is geen overbodige luxe bij de Cold Feet-methode.