Koud 2004 en ze hangen alweer aan de wilgen. Briljantje bijvoorbeeld. En hoofd vol macaroni. Ze stoppen er mee. De een is al 2,5 jaar dagelijks verplichte kost. De ander had dat kunnen worden, ware het niet dat mijn eega het slechts 4 postjes volhield. Jammer.
Beste wensen voor 04, overigens.
[bericht voor webmakers] D’r wordt regelmatig afgegeven op het gebruik van frames voor de opbouw van een webpagina. Nu hou ik enorm van frames. Ze beperken de datastroom doordat allerlei randzaken zoals menu’s maar 1 x op het scherm hoeven te worden gemikt. Ze zorgen voor een rustige overgang wanneer je op een interne link klinkt: d’r zijn veel sites waarbij de complete pagina dan weer opgebouwd moet worden. Het grote nadeel is echter dat een link naar een pagina die in een frame MOET worden weergegeven altijd voor problemen zorgt. Met een beetje pech mis je dus al het moois van de hoofdpagina. Dat werd tot nu toe altijd heel kek door mij ondervangen door aan een BODY onload-eventje een functie te hangen die even kijkt hoe het zit met de opbouw van hetgeen er op uw scherm stond. Dit had weer als nadeel dat EERST de kale pagina werd geladen, vervolgens werd gecheckt of die wel in de frameset werd weergegeven, en zo nee: dan de hele frameset laden met de betreffende pagina weer in het juist frame. Een bijzonder vervelend verschijnsel, omdat het lijkt alsof je wordt doorgesluisd naar een andere site.
Laat dit nu een typisch geval zijn van de neus en het niet verder kijken dan die lang is ? 30 seconden Googlen maken in een klap een eind aan deze ergernis. Geen ‘onload’, want die activeert zich pas NA het laden van de hele pagina. Neen: gewoon een in-line script in de header. Zo gezegd zo gedaan. Een linkje als stationtenderness.roelenmichal.com/weblog/000356.php komt nu zonder dat u het merkt in de juiste frameset te staan. Twee jaar ergernis in 30 seconden verholpen.[/bericht alleen leuk voor webmakers]
Al ruim anderhalf jaar roep ik dat ik een broodbakmachine wil hebben. Niet zozeer uit kostenoverwegingen, want wat kost een brood nu bij de bakker ? Ook niet uit smaakonvrede, want de Waldkorns van de lokale broodbereider zijn van een dermate hoog niveau dat daar werkelijk niemand aan kan tippen. Nee, gewoon uit culinair hobbyisme, uit onverklaarbare experimenteerdrang.
Nu wilde het toeval dat afgelopen week een BBM (zo heet dat heel stoer in nl.culinair) in de aanbieding was bij de Blokker. Voor het luttele bedrag van 39 euri. Geen geld voor een BBM. Nu is het in de regel knap lastig om zo’n aanbieding te bemachtigen als je geen zin hebt om in slaapzak voor de etalage te gaan liggen. Daarom was ik des te gelukkiger toen ik voor de neus van een mede-geïnteresseerde de aller-allerlaatste BBM wegkaapte. ‘Die liggen hier om de hoek meneer’, hoorde ik Verkoopstertje zeggen tegen Mede-BBM-Geinteresseerde. Mooi niet, want ik liep dus al met het laatste exemplaar onder de arm naar Kassiere.
Het eerste brood was bijzonder smakelijk; in dikke plakken, beboterd en behagelslagd was het een kermis voor het smaakzintuig. Het Eerste Brood bleek echter tevens het laatste brood te zijn geweest. ’s Ochtends drukte ik op het knop om ‘m uit te zetten en het viel me al op dat dat lichtje uit was. Stekker erin, eruit, erin, eruit, maar het ding gaf geen sjoege. De BBM deed GFM. Geen fuck meer. Niet bepaald goedkoop, één brood van 39 euri. Vaarwel culinaire vriend: het prachtige apparaat ging terug naar de Blokker en wij kregen ons geld terug. Want alle BBM’s waren natuurlijk op, weg, foetsie, uitverkocht, pleite en zouden ook niet meer komen. Treurnis alom. Het enige dat rest is die herinnering aan mijn 1e legendarische brood.
Al meer dan 9 maanden fiets ik elke dag over een kruispunt, sta ik bij dat kruispunt 2 x 2 x een paar minuten te wachten voor het rode licht en verwonder ik me dus 2 x 2 = 4 x per dag over een fantastische vondst van de heren verkeerslichtmaker. Rondom de drukknop (die je vrije doorgang verschaft over het middels groen licht vrijgegeven fietspad) zitten namelijk, sinds de rotonde is vervangen door een kruispunt begin dit jaar, een aantal achttal ledjes. Ledjes zijn felle lampjes voor de niet-ingewijden onder u. Die ledjes zijn in een volmaakte cirkel rondom de drukknop geplaatst en lichten met zijn allen vrolijk groen geel op als je aan komt rijden en op de knop drukt. Vervolgens gaan er, met de klok mee, telkens lichtjes uit. Als er weer een verkeersstroom is afgehandeld door de kruispuntcomputer gaat er een lichtje op mijn paal uit. Dat laatste klinkt overigens vreemder dan ik bedoel. Als alle lichtjes uit zijn betekent dat dat ik aan de beurt ben en gaat het licht op groen. Briljant. Ik kan er echter nergens een fotootje van vinden, want het ontbreekt me aan goede google-termen. +paal +lichtjes +knop levert een link naar erotischeverhalen.tk op en dat kan niet de bedoeling zijn.
StationTenderness bestaat nu zo’n dikke 2 jaar en al die tijd is het een komen en gaan van bezoekers geweest. Een beschaafd, overzichtelijk groepje mensen die met z’n 40-en, 50-en elke dag een blik werpen. Veelal via zoekmachines maar dat mag de pret niet drukken. Je lacht je suf om de gehanteerde zoekwoorden, kijk maar bij log/waarvandaan? aan de linkerkant. Gisteren bereikte ik een mijlpaal: de 10000e bezoeker meldde zich rond 9 uur in de ochtend. Ik was natuurlijk weer te laat om het op te merken en kwam er pas achter toen die magische grens al lang en breed was overschreden. Sommige logs doen het in een paar dagen. Ik in een maandje of 28. Het bevalt met wel. Lekker kalm aan ! Dankzij php en cookies sluit ik mijn eigen bezoekjes overigens uit van telling door de teller. Want dat telt niet. Of wel ? Dan verdubbelt u die 10.000 toch gewoon ?