Een paar daagjes te laat, maar who cares. StationTenderness betaat 2 jaar. 2 jaar geneuzel dat toch verder niemand anders dan mezelf interesseert. Maar dat boeit niet. We gaan gewoon verder 🙂

De ‘recordzomer’ (om maar eens een afgekloven term van de laatste week te hanteren) van 2003 nodigt natuurlijk uit tot frequente barbecue-happeningen. Nu is het roosteren van vlees- en aanverwante produkten al in zwang sinds de voorloper-van-de-man in zijn prille prehistorie de voorloper-van-zijn-vrouw aan heur haren voortsleepte in de hoop haar tot het bereiden van een dis te kunnen overhalen, dus voor wat dat betreft is er aan het concept nog weinig te verbeteren.

De tot-wat-hij-nu-is-geëvolueerde mensch heeft het primitiefste der primitieve kookmethodieken verheven tot het summum van vrijetijdsbesteding: de barbecue. En hij heeft er zelfs een foutieve afkorting voor weten te verzinnen: BBQ. Waar komt die Q vandaan ? Enfin, dat doet er niet toe.

Tot dit weekeinde had ook ik het idee dat de barbecue (bbq) in zijn huidige vorm de ultieme sublimatie was van de oerbecue (obq). Een stukje exotischer qua vlees, vis en overige side-dishes, maar in basis toch hetzelfde klusje: vuurtje maken, wachten tot het goed heet is, uitkijken dat je je poten niet brandt, vlees roosteren, eten, klaar, afwassen. Waarbij met name die 1e stap vaak voor vermakelijke taferelen zorgt: voetpompjes, wapperende kranten, roodgeblazen koppen die het gevaar van rondspattende vonken trotseren om de kolen zo snel mogelijk zo heet mogelijk te krijgen. Ook ik heb de techniek van het Aansteken Des Barbecues moeten leren: ik kan mij de 1e vakantie heugen met mijn vriendinnetje waarbij ik na 3 kwartier beschaamd moest toegeven dat de bbq niet aan wilde. Gelukkig stonden mijn ouders een eindje verderop en pa had het in no-time voor elkaar. Ik vermoed dat deze getuigenis her en der wel een aha-erlebnis oproept, wees eerlijk.

Welnu: de ultieme innovatie heeft in 2003 zijn intrede gedaan, lieve roostervrienden en -vriendinnen ! Het is te koop bij de Albert Heijn, zit in een vertrouwde roodwitte zak en ruikt hetzelfde. Briketten staat erop, geloof ik. Met 1 klein maar o zo subtiel verschil: op alle 4 de hoeken van de zak staat ‘hier aansteken’. Je legt 1 zak (of 2, naar gelang de grootte van het te beroosteren gezelschap) in de bbq, steekt de 4 hoekjes aan en na een minuutje of 20 heeft u de ultieme basis voor een prettige bbq. Geen geelverbrande vingers van lucifers die nét te kort branden om er dat diepgevallen aanmaakblokje mee te kunnen bereiken, geen links-wel-maar-rechts-niet-brandende bbq, niets van dat alles. Gewoon een perfect gloeiende laag kooltjes. Veel plezier & eet smakelijk. Lang leve Albert Heijn. Niet te lang wachten overigens: de hittegolf loopt op zijn eind…

‘In het kader van de door de regering beschikbaar gestelde zendtijd…’ Moet ik verder gaan ? Nee hè, u had ‘m al herkend. De jingle van het Soul Show-item ‘Bond van Doorstarters’, het Ferry Maat-programma dat medio jaren 80 furore maakte in de Nederlandse ether. Toevallig struikelde ik vandaag ergens over een mp3 van een van de talloze uitgezonden BVD-mixen. Er gingen weer luikjes open in mijn hoofd. Achter een van die luikjes zag ik mezelf zitten, donderdagavond klokslag half negen. M’n oude Erres-taperecordertje staande bij, ingeplugd in de Dual-audioset. De mix werd altijd netjes aangekondigd, dus tijd genoeg voor REC & PLAY. Jammer genoeg ben ik al die tapes kwijt, net als de in die periode net zo gewilde minimixen van Ben Liebrand (op vrijdagavond, tijdens Curry en Van Inkel). Dankzij p2p duikt er nu weer wat van op. Prachtig.

Minder prachtig is dat Peter Slaghuis, een van de hofleveranciers van de BVD, in 1991 om het leven is gekomen bij een auto-ongeluk. Zei je Bond van Doorstarters, dan zei je Peter Slaghuis. Net zoals Jumping Ludy van de Werff hoorde bij het BMX-fietscrossen dat door de Tros op tv werd vertoond.

Dus nog één keer dan, speciaal voor Peter: ‘In het kader van de door de regering beschikbaar gestelde zendtijd voor de Bond van Doorstarters volgt hier een uitzending van de Bond van Doorstarters. Door-door-door-door-doorstarters’.

M’n baas hanteert een afschrijvingstermijn van de kantoorpc’s van ongeveer 3 jaar. Dat leek me persoonlijk wel een mooie strategie om los te laten op de thuiscomputert. De Pentium III 733mhz voldoet op zich nog wel, maar voor digitale video-doeleinden en branden van DVD’s blijkt het masjien toch aan de trage kant te zijn. Maar bovenal is het beelscherm naadje. Een Philips-scherm (CRT) waarop al direct vanaf het begin een aantal fikse krassen zijn te bewonderen. Daarbij is het oog van ondergetekende ook danig verwend sinds hij op kantoor achter een 17″ tft zit. De nieuwe kijkbuis wordt een Adi S715, ook 17 inch. En als je dan toch bezig bent is het een kleine moeite om ook de rest van de computer eens onder handen te nemen. Aldus geschiedde. Binnenkort een Athlon XP 2600 met alle toeters ende bellen. En een héle kekke kast. Met een fan aan de zijkant, voorzien van een ledje. Alleen jammer dat dat ding buiten het bereik van m´n kids moet komen te staan: op de grond, achter een kast. Leuk voor de kekke fan.

Na 15 jaar dezelfde haarcoupe had ik het even gehad. Tel daarbij op de tilpraktijken van de plaatselijke (en eigenlijk iedere) barbier, die voor 4 minuten knip- en scheerwerk een slordige 18 euri laat betalen. Dan kom je op een bepaald moment tot de conclusie dat je het allemaal anders gaat doen.

De komst van m’n zoon Jip, alweer 2 weken geleden, noopten tot het wat efficienter indelen van de tijd in zijn algemeenheid en vrije tijd in het bijzonder. Vrije tijd die in de regel wordt aangewend voor eerder genoemd kappersbezoek, zo om de 8 weken. Maar nu niet meer. Een spotgoedkope Blokker-actie leverde me een ‘professionele tondeuse’ op voor nog geen 6 eurootjes. En met een moeder die zich wel even wilde uitleven op haar zoon was een proefopstelling zo gearrangeerd. Een uur later (de haardos was immers behoorlijk weelderig) bleek het allemaal prachtig en luchtig.

Kleine tip voor de volgende keer: vergeet niet na een tussentijdse tondeusesmeerbeurt het opzetstukje er weer op te zetten. Ze heten niet voor niets zo. Wat er gebeurt als je dat vergeet ? Dan loop je anderhalve week met een petje op, wachtend tot de kale plek van 3 bij 5 cm weer een beetje is bijgegroeid 🙂