Mijn nobel streven om de meest waardevolle stukken VHS te gaan capturen (zo heet dat met een kek woord) en op DVD te zetten begint langzamerhand vorm te krijgen. Fase 1 bestond immers uit het overzetten van mijn videocamera-materiaal, dat had prioriteit nummer 1. Nu ik 4 DVD’s vol heb met vakantie, dochter, weekeindjes weg, Euromasten, stranden, bungalows, gourmetstellen, huurauto’s en Eiffeltorens kan ik beginnen aan de schier onmogelijk geachte VHS-klus. Het plan is om van al die jaren Pinkpop-banden een strakke compilatiereeks te maken met hoogte- en eventueel vermakelijke dieptepunten. Vervolgens liggen er nog een aantal bootlegvideo’s van Marillion en Fish te wachten op digitalisering. En niet te vergeten de Doze-tapes. Maar dat is een heel ander verhaal. Zie briljantje.nl voor het relaas over dit historische bandje.

Waar de aanstaande komst van een 2e kind al niet toe kan leiden. De nu-nog-studeerkamer wordt omgekat tot kinderkamer 1, de nu-nog-babykamer 1 wordt licht gemodificeerd en hernoemd naar babykamer 2 en de zolder moest daarom worden opgeruimd. En dan struikel je over de mooiste herinneringen. Zoals een hele collectie muziekposters, van Marillion tot de Kecks. Of mijn oude ‘Top Star Top 15′ verzameling, de elke week met de hand bijgehouden eigen hitlijsten. De attente lezer weet dat dit initiatief vele jaren later weer door mij is opgepikt en nu door het leven gaat als mijn Verrukkelijkste Vijftien. In het kader van de nostalgie zal ik de komende weken proberen om wat van die ouwe meuk een plekje te geven in dit gebeuren. Met name voor de posters is dat welkom, want dat vergaat waar je bij staat. Of ze onder mijn scannerdeksel passen is de vraag, maar gelukkig hebben we de foto’s nog…

Vanmiddag ben ik langs de hel gefietst, misschien ben ik zelfs wel even in het voorportaal geweest. En ik kan u verzekeren dat het er koud is. Om 1/2 6 pedaleerde ik vrolijk weg bij mijn werkgever, me nog verwonderend om het feit dat het al weer wat lichter begon te worden. 30 minuten later stond ik met tranen in de ogen met mijn eerst gevoelloze daarna helbrandende vingers onder een lauwe kraan te kermen van de pijn. Precies daartussen, om kwart voor zes, kwam ik in de Rosmalense polder midden in een hagelstorm terecht. Ik werd bruusk van het fietspad afgeblazen zodat ik genoodzaakt werd stoppen. Normaal rechtuit trappen was onmogelijk. Een voorbijrazende brommer slingerde van links naar rechts en had geen idee van de onderdelen die hij zo te horen verloor. De wind jakkerde over de velden en links en rechts schoten bliksemflitsen naar de grond. De secondenteller tussen de flits en de knal bleef op 2 steken. Da’s maar 600 meter van me vandaan, dacht ik nog. De wind zwelde ineens aan tot een orkaankracht en de hagelstenen kletterden tegen de linkerzijde van mijn hoofd. Ik stond in de middle of nowhere, kon nergens schuilen. Met de rug in de wind, kraag proberen omhoog te houden en proberen te ademen. Zelfs dat ging lastig want de windvlagen waren fenomenaal. Bril beslagen, natuurlijk geen handschoenen aan en geen regenpak. Van dat laatste heb ik nog het meeste spijt. Een capuchon had mijn hoofd kunnen beschermen. En een regenbroek mijn benen. De ellende duurde 2 hele lange minuten voordat ik weer de fiets op kon kruipen en drijfnat en met een zere kop en benen naar huis kon proberen te komen. Uren later zat mijn hoofd nog vol met rode vlekken van de hagelstenen. Morgen ga ik met de auto. Ik zal ze krijgen.

Ik gooi de handdoek in de ring. Die nitwit van een Balkenende blijft waarschijnlijk ’s lands leider. De belichaming van de ultieme ongeloofwaardigheid. Ik begrijp het niet meer. Gaan we vanaf morgen weer gewoon verder met CDA/VVD/LPF ??? Ik lach me suf. En heb medelijden met al die vrijwilligers in de stemlokalen. Die mogen dan in oktober, november alvast een woensdagje vrijhouden…

En hoe kan het in hemelsnaam dat CDA nog steeds de grootste is in de tussenstand ? Alle resultaten die over het scherm schuiven laten een spectaculaire sprong van Bos cs zien. CDA staat overal in de min en rarara krijgt er 2 zetels bij. Schiet mij maar lek…

Citaat van de avond: ‘die koekebakkâh met een omgekeâhde bevâh op zèn hauf’, opgetekend uit de mond van een bijzonder ‘interliegente’ doch teleurgestelde ex-LPF-aanhanger.

“Pebbles staat via een ISDN-lijn in verbinding met een bedieningspaneel met beeldscherm, dat bij de zieke leerling thuis of in het ziekenhuis staat. Die kan er van alles mee doen zoals zichzelf hoorbaar maken in de klas, luisteren, alle kanten op kijken, inzoomen op het schoolbord en zo nodig een vinger opsteken”.

Deze robot komt een weekje te laat. Zou namelijk ook bijzonder handig zijn geweest tijdens mijn weekje griep. De sublimatie van het telewerken. Met de robotarm op afstand een écht kopje koffie halen in de keuken en in het voorbijgaan even je collega kietelen. Kleine handicap is echter dat ik sinds kort op de bovenverdieping werk. Zonder lift. Dus met trap. En ik denk niet dat Pebbles erg behept is met het traplopen…