Ik heb me toch maar aangemeld bij Loglijst. Niet dat ik de pretentie heb hier altijd iets zinnigs te kunnen melden, maar gewoon daarom. Omdat het kan. Dat is toch reden genoeg ?

Het zal geen generatiekloof zijn denk ik. Ook menschen van vergelijkbare leeftijd als ondergetekende vragen het namelijk wel eens. ‘Wat is dat nu precies wat je daar op dat Internet hebt staan?’. Een top15 of fotootjes kunnen ze nog wel thuisbrengen, maar Station Tenderness ? Wesdeh ? En dan maar proberen uit te leggen dat het een soort weblogje of zoiets is, waar ik kan spuien wat ik spuien wil en iedereen kan reageer op een wijze zoals hij/zij goeddunkt. Ik zeg vaak dan maar gewoon ‘dat is mijn homepage’. Opmerkelijk hoeveel lichtjes er dan ineens gaan branden… Of ik verwijs ze door naar hier.

In het project ‘babykamer-voor-Kindje-Schrijvers’ zijn een aantal stadia te ontdekken. Zo is er allereerst ‘De Aanschaf Van De Noodzakelijk Meubeltjes’. Dan volgt er lange tijd nix (fase 2: ‘De Levertijd’). Fase 3 behelst voornamelijk het omkatten van ‘Het Meubilair Van Onbehandeld Hout’ naar ‘Het Meubilair In De Juiste Kleuren’. Voorafgaand aan het nodige schilderwerk wordt er dan natuurlijk ook stevig geplamuurd. Zo wil er wel eens een noestje uit een houten zijpaneeltje vallen. Dat moet dan natuurlijk weer worden opgevuld. En daar is nu iets heel moois voor uitgevonden: EasySuperVuller. Een bijzonder lichtgewicht goedje dat na even doorroeren zich op de raarste plaatsen laat smeren. Tot 10 cm kun je ermee opvullen. Wow! Benieuwd wat Kindje Schrijvers daar van gaat vinden ! Hopelijk is het spul wel babyvinger-proof…

Je koopt wel eens dingen dat je na een tijdje denkt: ‘ach dat had nou niet gehoeven…’. Een trui die al te klein is als je ‘m thuis uit de plastic tas haalt, een tube elastisch vulmiddel van Alabastine die je eigenlijk niet nodig hebt want bij thuiskomst liggen er nog 2 (ongebruikt) op zolder, een electronische zakagenda die zo snel door zijn batterijvoorraad heen is dat zelfs Duracel het niet bijgeproduceerd krijgt, een dcc-recorder waar je uiteindelijk precies 3 (drie) tapes bij hebt weten te verzamelen, een …

Hoho wat zegt u daar ? Een dcc-recorder ? Dat technologisch vernuft dat vanwege krakkemikkige marketing V2000 achterna ging als ‘enorme miskleun van Philips’ ? Ja die. In een wazige bui gekocht, in 1997 als ik me niet vergis. En na die 5 jaar heb ik precies 3 dcc-tapes. Nergens meer te koop en trouwens ook geen behoefte meer aan na de prettige komst van de cd-brander. Met de komst van de cd-speler in de auto wil ik nu plechtig afscheid gaan nemen van het cassette-tijdperk. En daar komt de dcc nog aardig van pas. Er kunnen gewone compact cassettes in én heeft een goede storingsvrije line-out ! Dus alle zeldzame live-tapes komen nu eindelijk op cd te staan. De cassette is passé. Leve de cassette. Het is mooi geweest. Ik maak er nog wel een fotootje van, voor Kindje Schrijvers later.

Gaaf gevoel is dat, om gedurende 1 seconde de nieuwste auto van Nederland te bezitten. Duurt maar even, dat geef ik toe. Maar de napret is ook lekker. Zeker met de cruisecontrol erop. Dat pret een stuk comfortabeler na, kunnen wij u melden. Toch wel geinig dat op de dag van aflevering ook de skoda-site een stevige omkat heeft ondergaan. Zie hier. Wat een lekkere wagen zeg. Jammer dat het nu bijna 1 uur ’s nachts is. Da’s een knap lullig tijdstip om een plezierritje te maken. Of niet ?