De wederopstanding is een feit. Van ondergetekende en dochter welteverstaan. M’n echtgenote kampt nog met een oorontsteking en een verkoudheid van hier tot aan een heel eind verderop. Maar dat komt allemaal goed. Heb ik wat gemist ? Denk het niet. De formatie is nog steeds niet teneinde, sterker nog: we hebben wel belangrijke dingen aan het hoofd. Margarita-Gate bijvoorbeeld. Het gebeuren heeft zelfs al een kekke naam. Wat een publiciteitsgeile troela hebben we daar zeg. Die man van d’r zit helemaal onder de plak en wordt aan zijn handje voorgetrokken door de dochter van de grote Bomenpraatster. En zij zit waarschijnlijk financieel aan de grond door ’s mans zakelijke non-instinct. Vandaar het ‘cunning plan’ om de Nederlandse Royalen een koninklijke poot uit te trekken. Succes ermee. Draai die vrouw een spaanplaatschroef tussen haar ogen en we zijn er van af. Kan ze zichzelf voortaan in de gaten houden. Is er trouwens iemand in de zaal die verstand heeft van dergelijke afluisterapparatuur ? Ik draai mijn microfoontjes altijd met de accuboor in de muur, maar is dat niet slecht voor de geluidskwaliteit ?

Het werd een miskleun van de 1e orde. Mevrouw Luca dacht de Nationale Songfestivalfinale even op te leuken met een Franse act. Sowieso misplaatst aangezien het echte SF in Letland (of was het Estland?) gaat plaatsvinden. Als Nénette werd zij, vergezeld door enkele Zézettes (whatever that may be), na enkele minuten al zwaar irritant. Het zogenaamd Franse accent werkte direct op ieders zenuwen. Sterker nog: als je blij bent dat Gorden gaat zingen, dan moet er wel iets héél ergs aan vooraf zijn gegaan. Een hele forse miskleun van de NOS (of NPS), omdat waarschijnlijk half Songfestivalminnend Nederland van de weeromstuit naar Idols is gezapt…

Heeft iemand je ooit gewezen op het bestaan van de moviemistakes-site, dan kun je niet meer normaal naar de bioscoop gaan. Je speurt je lam naar onrechtmatigheden, foutjes in de continuïteit of anderszins zaken die niet kunnen. ‘Catch me if you can’ werd zondagavond gezien in Cinecity Vlissingen. Natuurlijk een zeer geschikte film in dit kader: het verhaal speelt zich af in de late jaren 60 en is derhalve vast wel te betrappen op rare dingen. Ik heb er geen één gezien. En dat terwijl er minstens 35 fouten in zitten. Zoals een Tom Hanks die door de achterruit van een auto kijkt waarbij je duidelijk de achterruitverwarming ziet zitten. Dat kan natuurlijk niet in 1969. Maar ondanks alles was het best een aardige film. Met voor de verandering eens een verdienstelijke DiCaprio.

Het pr-mevrouwtje van het WNF zei het zo schattig bij Tros Radar: “ik heb werkelijk géééén idee of die zeehondjes worden doodgeknuppeld. Daar heb ik nog nooit van gehoord”. Echt waar, ze zei het gewoon met stalen gezicht. Je zou haar ter plekke met een knuppeltje willen laten voelen hoe die ranzige Canadezen dat zo leuk doen daar, met die zeehondjes. Trouwens, doodknuppelen klinkt eigenlijk nog te vriendelijk. D’r zit namelijk een stalen pin aan die knuppel en die komt hard aan. Ik vertel alleen wat ik zie, dames en heren. Al 25 jaar weet ik dat het gebeurt, al 25 jaar zie ik het regelmatig op tv, al 25 jaar staan de tranen dan in mijn ogen. Ik denk dat het tijd wordt voor actie. Te beginnen bij het WNF. Stelletje hufters. Doe s.v.p. mee met de e-mailactie.

Het was een weekendje dat televisie-gewijs volgeplempt was met sport. Sport links, sport rechts en sport in het midden. Monheer Scholten vlogen de dartpijlen links en recht om de oren en de 4 allrounders schaatsen achteruit met 10 vingers in de neus naar 1-2-3 en 4. Absoluut pareltje van spanning was echter de Daviscupontmoeting tegen de Zwitsers. Ik heb zelden zo’n ranzige coach gezien als die Marc Rosset. Op de tribune valt iemand om en naar het zich liet aanzien was het een ernstige zaak, gaat die hufter zich beklagen bij de referee. De dag erna presteert dat andere Zwitsers gedrocht Kratochvil het om 2 x net te doen alsof ie niet klaarstond terwijl de ace ‘m al om de oren was gevlogen. En Rosset stond erbij te klappen. Boycotten die anti-tennissers, arbitragezaken aanspannen tot aan het Hoog Gerechtshof. En nooit meer tegen ze tennissen. Zo. Dat lucht op.