Geweldig nieuws van het Hallo Venray-front. De band rondom Henk Koorn heeft getekend bij Excelsior en komt begin volgend jaar met nieuw plaatwerk. Dat mag ook wel; het magistrale I’m Not A Senseless Person, At Least I Don’t Want To Be is van 2000
en sindsdien was het bitter stil rondom het trio. Van Records vond het schijnbaar niet meer de moeite, Excelsior daarentegen des te meer. Hulde voor dit label, als u het mij vraagt. Tijd dat een van Neerlands zwaarst onderschatte bands van onder het stof vandaan wordt getrokken en wederom furore gaat maken. Met Henk Jonkers op drum moet dat niet al te moeilijk zijn.

Afgelopen zondag stonden The Jayhawks in Tivoli. Na enkele mindere plaatjes te hebben gemaakt verraste de band vriend en vijand eerder dit jaar met ‘Rainy day music’. Helemaal terug naar de countryrock, een genre dat tegenwoordig niet meer zo genoemd mag worden en nu heel kek alt.country of ook wel Americana heet. Na medio jaren 90 allerlei personeelswisselingen te hebben ondergaan draait het tegenwoordig om Gary Louris, de man die vroeger op de achtergrond zijn zang- en gitaarpartijtjes speelde. Nu is hij de frontman en doet dat toch iets frivoler dan Mark Olsen (de zanger die eind ’95 de band verliet). Ook het piano-vrouwtje is inmiddels weg en zo zijn er nog 4 Jayhawks over. Dat dat de pret niet mocht drukken bleek spoedig.

De start van de set was rommelig met een zaalgeluid dat veel te zacht stond en een monitorgeluid dat aan alle kanten rammelde. Na 2 nummers kwam het echter allemaal goed. De pedalsteel leek het gemis van piano en hammond aardig te kunnen opvangen. Vooral de uitvoering van Sister Cry, langzaam uitmondend in een mistig reverb- en feedbackspektakel, was fenomenaal. Tivoli zat niet vol; de 1e ring (of zeg maar gewoon balkon) was afgesloten. Desondanks was het plezierig druk en kreeg de band aardig wat bijval uit de zaal. Het was een mooi optreden, alleen jammer dat mijn lieveling ‘Two angels’ niet werd gespeeld. Hoogtepunt: ‘Save it for a rainy day’, ‘Angelyne’ en ‘Sister Cry’.

Het voorprogramma werd verzorgd door de Nederlandse alt.country (daar is ie weer) band ‘The Yearlings’. Dit bandje bleek meer alt.country te zijn dan de Jayhawks en legde een prachtig optreden op de mat. Gewapend met een arsenaal gitaren waar de gitaartechnicus het bijzonder druk mee had bleek de Hollandse klei een vruchtbare bodem voor Americana van de bovenste plank. Dankzij de pedalsteel van René van Barneveld (ex-Fatal Flowers, ex-Urban Dance Squad), die er tegenwoordig bijzonder ingetogen bij zit, werd het een voorprogramma met een nostalgisch tintje. De cd gelijk aangeschaft en dat blijkt een prachtige plaat te zijn.

Johnny Cash is niet meer. Mijn vader is een groot fan van de man en dat is meteen de reden dat ik volgens mij een groot deel van zijn (vroegere) werk goed ken. Toen ik tiener was lachte ik er nog om. Maar ja, dat was in de jaren van Spandau Ballet, Five Star en Pia Zadora… In de loop der jaren ontdek je nieuwe muziek en zag ik ook dat veel van wat ik nu mooi vind (Jayhawks, Sgt. Petter, Rocky Votolato) terug te leiden is naar de grootheden van de country. En Johnny is daar toch de grootste van. Of beter gezegd: was. Ironisch genoeg had ik al een tijdje niks meer van Johnny geluisterd. Tot gisteren, toen ik ging speuren naar de oorspronkelijke versie van ‘Girl from the north country’ van Walter Trout. Dat bleek dus van Dylan te zijn (wist ik niet). Dat daarvan een prachtig duet bestaat met Dylan & Cash wist ik ook niet. Nu wel. Prachtig. Tranentrekkend mooi. Een dag later is hij dood. The sun never sets on a legend. Cash werd 71 jaar.

Luister op Tenderradio naar een stukje ‘Girl from the north country’

Schrijft u het even in uw agenda ? April 2004. The Pixies To Reunite For Tour In April 2004. En er zit zelfs een kansje in dat er nieuw plaatmateriaal van Black Francis cs. verschijnt. Dat is nog eens goed nieuws van het front. Hopelijk ook te zien in NL…

Een dag na de Stones draai je natuurlijk de Stones. En als je dan een mp3-tje aantreft van Gimme Shelter van vorige week in de Kuip, dan ligt dat nummer wel erg voor de hand. Zó voor de hand, dat wanneer je je logfile van winamp er eens op na slaat ontdekt dat ie vandaag al voor de 21e keer langskomt… Da’s 6m22s per keer, da’s 8022 seconden, da’s 133,7 minuten, da’s 2 uur en 14 minuten non-stop Gimme Shelter. De ultieme Bond van Doorstarters. Nou vooruit, nog maar een keer !

Ooh, see the fire is sweepin’
Our very street today
Burns like a red coal carpet
Mad bull lost its way

War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away
War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away