De geruchtenmachine is op stoom. REM gaat volgend jaar toeren en was van plan Nederland over te slaan. Mooi niet dus. Een van de 1e Europese landen waar de band enige voet aan de grond kreeg links laten liggen ? Wij dachten van niet. Er is een heuse handtekeningenactie in gang gezet (benieuwd of Mojo zich daar iets van aantrekt) maar inmiddels heeft ondergetekende signalen opgevangen over Pinkpop2003. Dat zou het 1e optreden in 14 (!) jaar zijn in Nederland… Wordt vervolgd!

Een prachtig initiatief van Excelsior Recordings is de ‘Zo, dit is Kerstmis’ – cd. Geheel voor noppes in mp3-formaat te downloaden, compleet met artwork voor in je jewel case. Het geeft een hele andere dimensie aan het nakende kerstfeest. Geen Mariah Carey dit jaar, noch Bing Crosby of Las Ketchup waar jinglebelletjes doorheen zijn gemixed. Driewerf neen: Kerst2002 wordt de Kerst van ‘Hij was maar een neger’.

Een heerlijke avondje nostalgie. Level42 in 013. Mark King bast nog immer als een sneltrein en zijn stem heeft de tand des tijds prima doorstaan. Dat de rest van de bezetting helemaal niks van doen heeft met dé Level van de jaren 80 mag de pret niet drukken. Enthousiaste kinders waarvan 1 uitgerust met sax deden hun uiterste best Mark King naar behoren te begeleiden. En hoe !

013 was nog goed vol gelopen (hoewel niet uitverkocht) en het voorprogramma Mo’Jones was voor de afwisseling eens wél leuk. Een humoristisch én muzikaal verantwoorde aanrader uit NL. Level42 deed een greep uit de grote oude hitsdoos en toverde de voorspelbare hits als ‘To be with you again’,’Love games’,’Lessons in love’,’It’s over’ en ‘Hot Water’ uit de hoed. Met verve vertolkt, overigens. Dat 95 procent van de bezoekers ook kwam voor deze nummers (van ná hun vercommercialisering, zal ik maar zeggen) was al snel af te lezen aan de response bij aankondiging. Mijn eigenste favorietjes waren ‘Kansas City Milkman’,’Starchild’ (slechts een stukje) en ‘Living it up’. Duidelijk minder bekend bij datzelfde gros publiek. De toegift was minimaal (2 nrs) maar dat mocht allemaal de pret niet drukken. Level funkt nog steeds !

Setlist:

Almost there
Love games
To be with you again
Children say
Seven days
Dream crazy
It’s over
The sunbed song
Kansas city milkman
Lessons in love
The sun goes down
Starchild
Running in the family
Something about you

Hot water
The Chinese way

De 2e avond Tragically Hip. Wat kan ik er over zeggen zonder alle denkbare superlatieven te gebruiken ? Dat gaat niet. Het was wederom een perfecte avond met een uitzinnig Paradiso. Het publiek was zelfs nog iets enthousiaster dan de avond ervoor en bij ‘Courage’ ging het dak eraf. Dat was ook meteen het hoogtepunt, samen met New Orleans, Ahead by a century en Grace Too (natuurlijk). 14 (VEERTIEN!!!) andere nummers dan gisteren ! Dat noen ik nog eens waar voor je geld. The Hip rocked Amsterdam. En wij waren er 2x bij. Memorabel.

In februari 1990 won ik bij Jan Douwe Kroeskes ‘2 meter de lucht in’ een prijsvraag en kreeg daarvoor de video van Batman (zucht), een LP van de Belgische ‘Scabs’ (erg goed) én een cd van een mij compleet onbekende Canadese band genaamd The Tragically Hip. Ik ben Jan Douwe nog immer dankbaar voor de keuze juist die laatste in het prijzenpakket te stoppen. Al na de 1e klanken van het 1e nummer Blow at High Dough was ik verkocht. Ik ben ze altijd blijven volgen (o.a. 2x op Pinkpop) en dit jaar werden we na 5 jaar weer eens verwend met een Europese tour. In Canada hebben ze inmiddels een supergroep-status en spelen ze in stadions, hier in Europa is het allemaal wat kleinschaliger gebleven. Alhoewel: 2 x een uitverkocht Paradiso is ook aardig. De steeds wisselende setlist was een reden om dan ook maar meteen 2x te gaan.

In gezelschap van mede-Hipfanaat Jan werd richting A’dam getogen. Het was een druilerige herfstavond in Nederland en na een voedzame McMaaltijd en een Murphy’s in een of andere Ierse pub aan het Leidscheplein ging het loos. Het voorprogramma Jeff Trott was eigenlijk alleen boeiend vanwege de rare toetsenist en de drummer die met een laptop zat mee te drummen. Raar. Met toch wel 1 of 2 aanstekelijke nummers. Maar dat was meer vanwege de beat dan vanwege compositorische kwaliteiten. Klokslag paar minuten over 9 was de Hip aan de beurt. En hoe.

De setlist (met dank aan Jans fabuleuze groepjes-van-3-liedjes-onthoud-techniek):
– Silver jet
– Music @ work
– New Orleans is sinking
– Chagrin falls
– Fully completely
– Nautical disaster
– Use it up
– Fireworks
– Poets
– The dark canuck
– Springtime in Vienna
– At the hundredth meridian
– All tore up
– Locked up in the trunk of a car
– Wheat kings
– Blow at high dough

toegift 1
– It’s a good life if you don’t weaken
– Three pistols

toegift 2- The wherewithal

Het was een magische avond. Hoogtepunten natuurlijk ‘Nautical disaster’, een van de beste nummers allertijden van wie dan ook. 100th meridian, Blow, Good life, Wherewithal, ja eigenlijk alles was geweldig. 1 uur en 3 kwartier dikke kippenvel op de rug. Downie was briljant bij stem en zijn improvisatie waren weer van bijzondere klasse. De overige 4 heren lijken altijd meer bezig te zijn met staren naar hun snaren en naar de grond, maar aan hun heupgedraai en podiumgeschuifel te zien hadden ze het ook naar hun zin. Denk ik.

Een prachtig uitgebalanceerde setlist met de nadruk op het wat snellere werk. En dat was te merken in de zaal: het dak ging eraf. Na Three pistols was het eigenlijk schluss, maar het publiek explodeerde zowat en wist een extra nummertje af te dwingen. En dan is er eigenlijk nix mooiers dan The Wherewithal om mee af te sluiten.

De mersjandiese was rijkelijk gevuld met schone zaken, zoals een binnenstebuiten én buitenstebinnen te dragen skimuts, een thermal long sleeve t-shirt (wat het is weet ik niet maar het kostte wel EUR 50) en overig moois. Maar dat zou de 2e avond pas allemaal worden gekocht. Daarover dus meer, want op het moment van schrijven staat die 2e avond nog te gebeuren !

Mooiste van alles: kom je thuis, lees je op teletekst dat half Amsterdam plat heeft gelegen door een stroomstoring. Over mazzel gesproken.

Woensdag 06.11.02 – Fantastischer

Kan het dan nóg mooier, vraag je je af ? Je hebt immers het perfecte concert gezien. Zo een waarvan je er niet zo heel veel meemaakt (behalve bij Marillion en Fish natuurlijk, maar da’s logisch). Het antwoord is ja !

De avond begon op een wijze die heel veel lijkt op de avond ervoor. Afgezien van de file op de A2 bij ‘Eye in already’ (Oog in Al). ‘Are we in Eye in already already ?’. Afijn, dat is voor intimi. De Mac en de pub waren ook weer dezelfde als woensdag. Ook Jeff Trott (voorprogramma) was hetzelfde. En toegegeven: het klonk allemaal wat fijner dan een dag eerder. Misschien omdat we het allemaal al eens gehoord hadden of omdat Trott iets relaxter was (van verboden vruchten geplukt wellicht?). Maar het was nu best te pruimen.

Showtime om tien over 9. De 2e avond was compleet anders. 14 (u leest het goed: VEERTIEN) andere songs dan de avond ervoor. En dat is knap opmerkelijk in de concertelarij van tegenswoordigs. Deze keer hadden we ons vrijwel vooraan geposteerd. Alleen jammer dat ik nu net deze avond m’n camera niet bij me had.

De setlist ( wederom dankzij Jan en ook dankzij de door hem gescoorde papieren setlist). De blauwe songs zijn de 1e avond niet gespeeld:

Use it up
Grace too
Music @ work
New Orleans is sinking
Escape is at hand for the travellin’ man
Bobcaygeon
Silver jet
Courage
Inevitability of death
It’s a good life if you don’t weaken
At the 100th meridian
Gift shop
The last of the unplucked gems
Dire wolf
Poets
Ahead by a century
Little bones

encore 1:
Lake fever
Are you ready ?
Fire in the hole

encore 2:
On the verge

Net terug van Tragically Hip. Weergaloos. Tot tranen geroerd bij Nautical Disaster. Tot kippenvel geroerd bij … bij alles ! Koude rillingen in een bloedheet Paradiso. En het mooiste is: MORGEN NOG EEN KEER !!! Daarna meer hierover… nu even nagenieten…

Goed zoals beloofd (de morning after the night before): foto’s en een verslag zijn te lezen op op deze pagina.