Het is nog even wennen, die nieuwe plaat van Dream Theater. Six Degrees Of Inner Turbulence heet ie. Met name disc 2 (de titeltrack van 45 minuutjes lengte) had na de eerste luistersessie een hoog “Jan Vayne meets Disneyland”-gehalte. Toetsbombastische geluidsfragmenten die zo uit de muzakwinkel van onze entertainmentvriend Disney leken te zijn gestolen. Maar na enkele draaibeurten wint het nummer aan inhoud en aan waardering. Schijfje 1 (jaja, het is een dubbelaar) is sowieso van uitermate hoge kwaliteit. Vooral track nummer 4. Jan, da’s er weer een voor je lijstje! Nu al hoog in mijn favorietenlijstje van 2002.

Vanavond live in de Heineken Music Hall. Morgen meer hierover!

In mijn project ‘ik zet mijn cassettes op ceedee’ ben ik inmiddels in het laatste stadium beland. Stadium ‘de laatste loodjes wegen het mooist’. De leukste tapes heb ik namelijk tot het eind bewaard. Waaronder live-opnamen van Marillion in Arnhem en een tape met Maternité van Mam. Geinig singeltje van deze, ik geloof, Tilburgse of Bredase band. Bestaat al heel lang niet meer (of al heel lang nix meer van gehoord). U weet wel, dat nummer van “mam, weet jij nog wanneer ik voor het eerst een boterham met kaas gegeten heb?” Maternité dus.

Als u eens niets te doen heeft en nog beschikt over cassettebandjes, draai ze dan eens… Ik bedoel, wat is er nu leuker dan de RoepieRoepie-vogel weer eens te horen ? Of de 12-inch van Madonna’s Borderline ? Of het Popjournaal door Erik de Zwart ? Lekker nostalgisch. Dit alles in het kader van het digitaliseren van de collexie, dat begrijpt u. Zo struikelde ik weer over een tape met daarop 12 x het nummer ‘A spy in the house of love’ van The dB’s. Heerlijk. En dus laat ik dat nummer als hoogste binnenkomen in mijn Top15 van deze week ! Er bestaat zelfs nog een website van dit bandje…

De Tröckener Kecks zijn niet meer. Afgelopen. Hoewel al maanden geleden door Rick de Leeuw cs. aangekondigd valt het doek toch zwaar. Nog 1 live-cd (‘Meer niet!’) en dat was het dan. 21 jaar prachtmuziek, hoewel ik ze de laatste jaren niet meer zo volgde. En altijd moeten vechten tegen de bierkaai. Hoewel een fantastische live-reputatie nooit echt doorgebroken bij Het Grote Publiek, afgezien van ‘Met hart en ziel’. Schande.

Mooiste nummer volgens mij ? Achter glas (‘Kent iemand hier soms Bleke Jet ?’) of Czaar Peterstraat. Of ‘Vanavond voor altijd’. Of ‘Wacht op mij’. Of…

Mooiste optreden ? Ik denk in de Kobus in Zeeland (dorp) eind jaren 80. Of die ene keer vlak bij huis, in Zaal3 in Heesch zo’n 10 jaar geleden.

Tröckener Kecks: u wordt bedankt.

Maandenlang zie je Pergola in allerlei lijstjes opduiken. ‘Zal wel goed zijn’ denk je dan. Tot je ‘m zelf hebt. Dan denk je dat niet meer. Dan weet je dat zeker. Dan heb je zo ongeveer de beste plaat van het jaar voor je liggen. Met daarop tussen neus en lippen ‘I mean I guess’, de meest briljante song van 2001 (als ik zo vrij mag zijn). Een beetje vandaan waar REM de mosterd altijd scoort, maar dat maakt het zo lekker. KOPEN DIE PLAAT ! Voor de mutsen onder u: het gaat over JOHAN.