‘Als Mozes niet naar de berg komt, dan komt de berg wel naar Mozes’. Zie Mozes als The Cult en zie mijzelve als de berg, dan begrijpt u waar het ongeveer over gaat. Het kan toch zeker niet zo zijn dat ik mijn grote jeugdliefde aan de neus voorbij zie trekken als ik met mijn luie donder ergens op een Franse camping vertoef ? Nou dan. Brixton Academy, leg de lopert maar vast uit. 22 september 2006 in het immer aantrekkelijke Londen. Mijn vrouw overweegt mee te gaan, dat kun je toch niet voor je halen ? Is gewoon bereid om haar vliegangst terzijde te schuiven, de schat. Of zoals Ian Astbury 21 jaar geleden zo toepasselijk al voorzag: ‘ Love… obviously..’.

Zouden ze het erom doen ? Precies tijdens mijn zomervakantie naar zowel Paradiso als 013 komen voor 2 ongetwijfeld fantastische optredens ? Ik denk het wel. De vorige keer (2000) ging het feest niet door omdat de heren zelf liever kozen voor een lucratieve tour in de States. Maar ’t lijkt erop dat het dan nu toch eindelijk gaat gebeuren. The Cult komt weer naar Nederland. En ik kan er niet bij zijn….

De eerste krokusjes moeten hun opwachting nog maken, maar Station Tenderness is stiekem al een seizoen vooruit gesneld. De nek-aan-nek race om de felbegeerde Lenteplaat ’06 is in alle hevigheid lostgebarsten. Belle and Sebastian doen het heel goed met hun Funny Little Frog, The Decemberists met This Sporting Life trappelen in de achterhoede en daaromheen dartelt Spinvis’ Ik Wil Alleen Maar Zwemmen zijn rondjes. Misschien dit jaar maar een trio dat de titel mag delen ? Of misschien heeft uzelf nog suggesties ?

Raar ? ‘De voorverkoop start op 4 februari’, zegt Ticketservice. Hoe kan het dan dat ik inmiddels een kaartje voor The Tragically Hip heb kunnen bestellen via diezelfde Ticketservice ? Enfin, een kniesoor die erom maalt. Ik ben allang zeer verheugd dat de heren na dik 3,5 jaar weer eens naar NL komen. 11 juli in Paradiso. VVK is dus al begonnen, dus wilt u niet achter het net vissen wees er dan snel bij.

D’r is slechts een handjevol artiesten waarvan het noemen van de naam alleen al een adrenalinestootje door mijn lijf doet jagen. The Cult is daar één van. Een belangrijke band in de ontwikkeling van mijn muzikale voorkeuren. Tot 1985 was ik vooral gefocust op het op tijd thuis zijn op de vrijdagmiddag om de cassetterecorder op scherp te zetten voor de Nederlandse Top 40. Met ‘She sells sanctuary’ kantelde mijn smaak echter ineens in een heel andere richting. Het jaar van mijn ontdekking van The Cure, The Waterboys, Fatal Flowers, Joy Division en meer van dat moois. Ian Astbury en de zijnen ben ik nog immer dankbaar voor deze shift-of-taste.

Hoe groot de stoot (qua adrenaline) was toen TT372 eergisteren gewag maakte van een (zij het tijdelijke) opleving van The Cult laat zich dan ook makkelijk raden. Héél groot. Er staan vooralsnog 2 Californische data gepland voor begin maart, maar volgens intimi komt de band naar Europa. I cross my fingers. Ik ga op zolder vast op zoek naar mijn ongetwijfeld door de motten aangevreten Ceremony-shirt…