Ok, het vertoonde spel was magertjes en het ontzag voor de verwachte counters te groot. Dat wil ik ruiterlijk toegeven. Maar de irritante wijze waarop monheer Jeroen Grueter (de belabberde verslaggever van de NOS) de CL-wedstrijd tussen Feyenoord en Dynamo Kiev in de grond wist te praten sloeg echt alles. Grueter begint aardig dicht in de buurt te komen van de Zeikerd der Zeikerds Evert ten Napel, de Koning van de Synoniemen, de Meester van de Clichés. Evert ten Napel, de man die elk interessant woord minstens 2 x herhaalt, maar dan vervangen door het meest voor de hand liggende synoniem. ‘Er komt eindelijk weer wat tempo, wat snelheid in de wedstrijd’.’Die man is magistraal op het middenveld, meesterlijk, en bij vlagen zelfs briljant’. Als uw broek er niet van afzakt, dan de mijne wel. Maar goed, tot zover het af en toe terugkerend fulmineren tegen Ten Napel. Het ging per slot van rekening om Grueter deze keer.

Al na 5 minuten besloot de nitwit om alles door een zwarte bril te bekijken en de moed op te geven. En toen Feyenoord na rust de mouwen opstroopte en zowaar voor druk zorgde, had Grueter waarschijnlijk zijn kop in zijn eigen achterste zitten. Betreurenswaardig slecht. Hij was ook de enige die in de belabberd onervaren Noorse scheidsrechter een ‘uitstekend fluiter’ zag. Ik protesteer hevig en pleit derhalve voor een rappe terugkeer van Hugo Walker. En wel onmiddelijk. En die Grueter wil ik nooit meer horen. Om over Ten Napel al helemaal niet meer te spreken. Maar dat zou ik ook niet doen. En Dynamo Kiev speelt een treurig potje anti-voetbal. Zo ! Dat lucht op…

nu klinkt: The Cure > How beautiful you are