178 | Memory lane (1)
Een nieuw wederkerend rubriekje, dit ‘memory lane’. Er zijn van die nummers die je dat ene gevoel van toen weer bezorgen. Een siddering door je lijf, een bepaalde atmosfeer, een karakteristieke geur, het kan van alles zijn. Daar gaat dit dus over. Zoals dat gevoel bij ‘Town called Malice’ van The Jam.
“Rows and rows of disused milk floats
stand dying in the dairy yard
And a hundred lonely housewives
clutch empty milk bottles to their hearts
Hanging out their old love letters
on the line to dry
It’s enough to make you stop believing
when tears come fast and furious
in a town called malice…
In een flits sta ik weer in ‘Hans’, de platenzaak in Oss. Geen idee of ie nog bestaat, volgens mij is die toko al lang weg en ooit eens opgeslokt door Music Store. Samen met RamBam (een kledingzaak met een platenhoekje) een favoriete pauzeplek tijdens mijn middelbare schooltijd op het Titus Brandsmalyceum aldaar. Daar waar ik de eerste cd zag. 50 piek kostte dat ding. Er was zelfs een medescholier die ‘m kocht. De patser. Daar hadden wij allemaal geen geld voor. Hij wel. Bij ‘Hans’ haalde je altijd het gedrukte exemplaar van de Top 40. En je buttons. Het was immers de spijkerjastijd. The Jam met Town called Malice. Bij de eerste noten van dit nummer sta ik altijd weer in die platenzaak. Al was het maar omdat ik daar een van die buttons kocht. Van The Jam. Ik heb ‘m nu nog steeds ergens. Net zoals Town called Malice op vinyl. Jammer dus dat m’n platenspeler recentelijk ontmanteld is…
het fenomeen is iig herkenbaar.
de 1e die me te binen schiet is ‘save your kisses for me’ van brotherhood of man. als ik dat nummer hoor zie ik mezelf weer met een vishengeltje richting wandelpark lopen. reden? om te gaan vissen natuurlijk!
Mooi om te zien dat ook uwes bepaalde gevoelens heeft bij bepaalde muziekjes. Maar moet dat niet zijn ‘save all your fishes for me ?’ van de Brotherhood of Jan ?
Tja , enkele nummers die zo maar te binnen schieten : There is a light that never goes out van The Smiths; of this charming man of…Subculture van New Order of… al deze nummers brengen mij in een sfeer van regen tegen het raam van bus 136, eindeloos neuzen in de bakken van Tommy te Tilburg na college, maar ook een koptelefoon op en daar je helm overheen en dan rond 4 uurterug naar huis rijden of toch nog maar even door de stad? batterijen die het slechts een paar dagen volhielden en battreijopladers die het slechts weken volhielden waardoor een simpele berekening liet zien dat je toch maar beter gewoon weer batterijen moest kopen , maar dan wel alkaline want die gingen langerder mee.
Zeer herkenbaar, dat van die batterijen. Daar heb ik nog dagelijks last van, alhoewel de batterijtechniek wel aangenaam verbeterd is de laatste jaren…