Hoewel de afgelopen jaren bijna alle ontbonden bands van enig statuur weer (her)opgericht zijn (The Cult, the Pixies), bleef een drietal voor onmogelijk gehouden reünies overeind staan. Du moment dat The Smiths aankondigen weer een podium te bestijgen pak ik mijn koffers en reis desnoods de halve aardkloot over om dat mee te maken. Hetzelfde geldt voor The Fatal Flowers, alhoewel ik daar vermoedelijk geen wereldreis voor zou hoeven te ondernemen gezien het Amsterdamse karakter van deze gitaarband.

De laatste op mijn lijstje van reünies die ik nog wel eens zou willen meemaken was X-Lexx. Medio jaren negentig furore makend in Waalwijk en omstreken met als hoogtepunt het uitbrengen van de cd ‘Elke Dag’. En laat die cd nou tot op de dag van vandaag veelvuldig te horen zijn in huize Schrijvers. X-Lexx bracht prachtige nederrock met catchy refreintjes, toefjes toetsen en scheurende gitaarsoli. Met bandleden die hun sporen verdienden in eerdere memorabele projecten zoals Doze (Zanddonk is nooit meer hetzelfde geworden sinds de bestorming van het buurthuis door Doze!). Als mijn geheugen me niet in de steek laat stond X-Lexx zelfs nog eens in het voorprogramma van Van Dik Hout, ergens laat in de jaren ’90.

Het aantal door mij gewenste reünietjes is sinds zondag gereduceerd tot twee. Het gebeurde op Wolluk-stock 2010. Op een zonovergoten Lido-terrein ergens in Waalwijk-Oost stond X-Lexx voor ’t eerst in pakweg een jaartje of 10 weer eens op de planken. Vermoedelijk Jammerlijk voor slechts één keer, want het smaakte naar meer. Elke Dag kwam integraal voorbij, aangevuld met een bonustrackje en een hommage aan de overleden Ad van Ad & De Kwatsers. Het werd een kostelijk uurtje. Ik heb geprobeerd wat vast te leggen, maar die kleine cameraatjes van hedentendage mogen dan wel goed zijn met beeld maar met geluid hebben ze wat meer moeite.