Zo af en toe zijn er van die nummers die je gelijk bij de strot grijpen. Je kan niet precies zeggen waarom, maar het tikt nét dat ene gevoelige snaartje aan. Mensch van Herbert Grönemeyer is zo’n nummer. In de loop der decennia heeft Duitsland toch een handjevol artiesten gebracht die in mijn ogen de moeite waard zijn. Het begon allemaal met de Neue Deutsche Welle (Nena, BAP, Spider Murphy Gang) en ongeveer tegelijkertijd de cabaretier Otto. Herbert Grönemeyer draait ook al langer mee en ik mocht zijn werk al langer, maar met dit nummer heeft ie toch weer een stukje aan mijn muziekgeschiedenis toegevoegd.

“Und es ist Sonnenzeit
Ohne Plan, ohne Geleit
Der Mensch heißt Mensch”