242 | Memory lane (5)
Het is 1994. Een niet meer te achterhalen doordeweeksedag in een niet meer te achterhalen maand ergens in een kamer in een studentenhuis in ‘s-Hertogenbosch. In de cd-speler ligt een fonkelnieuw plaatje. De lampen gaan uit. Wanneer de ogen wennen aan het donker beginnen aan het plafond voorzichtig tientallen sterren te stralen. Mijn oma had vroeger een mariabeeldje dat ook licht gaf in het donker. Van datzelfde lichtgroene spul zijn die sterren gemaakt. De kamer vult zich met kabbelend water en het geluid van een misthoorn zwelt aan.
Het begin van een drie kwartier durende luisterervaring die zijn weerga tot nu toe nooit meer heeft gekend. In het pikkedonker laten we ons wegzinken in ‘Brave’ van Marillion. Ik lig languit op de grond, Marcel en Esther liggen elk muisstil op een bank. Na afloop is het stil. Geen woord gezegd, slechts slikken van kelen. Een dag later pas zag ik dat Steve Hogarth in het boekje schreef ‘Play it loud with the lights off’. Nog altijd denk ik bij het horen van de eerste klanken van dit magistrale album aan die avond. En dan wordt het weer stil.
“I know I’m always falling off the edge of the world……..
I got space in my bed
(“Off with his head!”………”.Clearly, he’s mad”)
You’ve got Egypt in your head
I’ve got a headful of Troy
Chandeliers and Charlemagne
Fireworks and toys”
weinig aan toe te voegen. ik heb niet het genoegen mogen smaken om de 1e luisterbeurt in het bijzijn van anderen te beleven (simpelweg bij gebrek aan in de buurt wonende bekenden die mooie muziek kunnen waarderen), maar de indruk was verpletterend, en de plaat is nooit meer uit m’n top 10 verdwenen. je hoort ‘kenners’ vaak roepen over de klassieke albums en dan gaat het altijd over platen van minimaal 25 jaar oud. nou, deze mag er gewoon bij hoor. en ik ben er vrij zeker van dat dat heus niet alleen komt door het feit dat wij onderhavige band wellicht met meer dan gemiddelde belangstelling volgen.
‘don’t ask me why I’m doing this
you wouldn’t understand
you’re asking the wrong questions
you couldn’t understand’
Ik kan u geruststellen: het was niet de 1e luisterbeurt doch de 2e. De 1e was voorbehouden aan mijn eigen studentenkamer, mijn eigen stereoset, mijn eigen stoel en mijn eigen ik.
Tja daar heb ik niets aan toe te voegen. Da’s uw geheel eigen vermaak. Maar, ik zal nu toch eens aan Jan vragen of hij Brave in de auto wil draaien.Of meeneemt als ik rij ; dan doen we ook fijn de lichten uit en…