246 | Raar band
Ik heb mp3’s op mijn hd staan waar de honden werkelijk nog geen reepje brood van zouden lusten. ‘Clouds across the moon‘ van The Rah Band zoú in uw ogen wellicht tot deze categorie kunnen behoren, doch niets is minder waar. Het is en blijft een amusant jaren80-deuntje met dito synthesizer en casio-drums.
Raar fenomeen is echter dat, hoe veelbelovend onze nabije toekomst er in dit liedje ook uit moge zien met ruimtereizen naar Mars, een simpel telefoongesprekje schijnbaar nog via een operator moet plaatsvinden. Die dan ook nog eens doodleuk midden in het gesprek roept dat ‘mevrouw het wel even kort moet houden want er zijn wat storm conditions in de asteroid belt’. Nou vraag ik u. Waar gaat dat heen met waarden en normen in de toekomst ?
En waar is trouwens manlief ? De dame in kwestie belt met Mars-vlucht 3-4-7, we horen haar stem en die van de operator, maar haar man zwijgt in alle talen. En in de buurt van Mars kunnen dat er wel eens heel wat zijn. Maar dat terzijde. Dan denk ik op mijn beurt: als dat ons telecommunicatieve voorland is, trek voor mijn part dan maar een katoenen kabeltje van hier naar Mars en monteer aan weerszijden 2 blikjes. Is ook veel goedkoper, want volgens de operatort “may we lose this valuable deep space communication link”
En ik heb me ook altijd afgevraagd waarom ze maar 1 x per jaar mag bellen (try again next year)!
Daar had ik nog niet eens bij stilgestaan. Het nummer wordt er alleen maar raarder van. Maar daarom heet de band natuurlijk ook zo.
2 mensen wonen in eenzelfde huis, kunnen zelfs zonder stemverheffing tegen malkander zeggen wat ze ook maar willen zeggen en gaan vervolgens toch nog, met een vertraging van enkele minuten, een zij het miniscule maar daarom niet minder rahre conversatie voeren met behulp van een computer in plaats van die van de daarvoor door onze lieve heer ter beschikking gestelde wellicht enigszins vermoeide maar toch zeker niet onbruikbare stembanden. rah rah, hoe kan dat?
Ha! Volgens mij zie jij de webmaster zo ongeveer vaker dan ik (in wakkere toestand althans) dus zo raar is dat niet. Bovendien is het wel erg hard schreeuwen van hartje Den Bosch naar Rosmalen. Maar maak je niet ongerust, we communiceren ook nog wel eens ‘live’ met onze stembanden. Zoals: ‘wat zullen we vanavond nou weer eens eten’ en ‘Isa heeft een schone luier nodig’. Minstens een keer per jaar, dus dat zit wel goed.