Zo nu en dan fladder ik wat rond in m’n Concorde, Cessna of (m’n favoriet) de 737. Met Flight Simulator 2002 wel te verstaan. Dat het ‘visueel’ vliegen niet zo’n goede strategie is blijkt bij vrijwel elke poging tot landen. Microsoft heeft de scenery dan ook zo spectaculair gemaakt dat vrijwel geen enkel moment een blik wordt geworpen op het instrumentenpaneel. Hoe belangrijk dat is bleek afgelopen zaterdag in het Museum of flightsimulation. Een kleine loods op een industrieterrein in Someren blijkt een van de grootste collectie werkende historische vluchtsimulatoren ter wereld te bevatten. Niet die miljoenen kostende virtual reality bakken op hydraulische poten die u kent van de KLM, maar echte oudjes die tot en met 1974 zijn gebouwd. Zonder uitzicht naar buiten, dus puur vliegen op een 6-tal metertjes die nauw met elkaar samenhangen. En dat valt nogal niet mee.

Als iemand met iets meer ervaring met gesimuleerd vliegen mocht ik een ILS-landing proberen. Resulterend in een krankzinnige aanvliegroute waar een vliegrampenfilm-scenarioschrijver zijn vingers bij af zou likken. De Cessna stond uiteindelijk een hondertal meters naast de baan stil, na een ingreep van de instructeur. Ik was namelijk al op de grond. Had ik even over het hoofd gezien. Rood behoofd en bezweet kroop ik weer uit de ietwat te krappe cockpit. Een aanrader. Maar voortaan ga ik mooi weer uit het raampje kijken in m’n FS2002. De landing laat ik wel over aan de pc…