Lang leve het kliklaminaat. Bijvoorbeeld wanneer je ontdekt dat het kraantje waarmee je de leiding naar de buitenkraan kan afsluiten en dat gevonden kan worden in de muur ACHTER de keuken ONDER de gootsteen blijkt te lekken. Een kraantje dat valt in de categorie ‘och als dat ooit eens gaat lekken dan hebben we de poppen aan het dansen’. U voelt ‘m al. Mijn eega riep vorige week voorzichtig ‘wat staat die 1e plank ineens bol !’. Ik deed het eerst nog af met ‘ach, dat komt door de gewichtsdruk van de vaatwasser’. Een technische opmerking doet soms wonderen, en aangezien ik vroeger af en toe het populair-wetenschappelijk tijdschrift ‘Kijk’ las, had ik in de loop der tijd wel wat geloofwaardigheid opgebouwd, dacht ik.

Toch zat ik niet echt rustig. Dat kraantje was toch dichtgedraaid gedurende de winter ? Ja, met de nadruk op was. Na de laatste voortuinsessie, waarin al het lavendel op kekke wijze werd vervangen door buxus (buxi ? buxa ?), is er hevig gesproeid om een en ander ‘aan te laten slaan’ , zoals dat tuingewijs zo mooi wordt gezegd. En aangezien wij niet behept zijn met buitenkranen aan de voorzijde van het huis, ging dat met een tuinslang die dwars door de woonkamer ging en aangesloten werd op de kraan aan de achterzijde. Tot zover ging alles goed. Jammer alleen dat ik daarna de status van het druppelgebeuren niet meer heb gecheckt. Tot 5 weken later, na de subtiele vormverandering van de 1e rij laminaatplanken.

Voorzichtig trok ik de grote plint los die de ruimte onder de keukenkastjes afschermt. De muffe lucht deed me al het ergste vermoeden: nat. Geen plassen water of een vloedgolf die half Den Bosch verzwolg, maar gewoon vochtig. Diep zuchten, een paar keer flink vloeken en dat maar beginnen. Rij voor rij het laminaat loshalen om te kijken tot waar het vocht zich door het beton heeft gewurmd. Dat bleek uiteindelijk rij 8 te zijn. Met de vette pech dat ook het laminaat in de berging los moest, anders kon ik niet meer verder de kamer in. Ergo: de keukenvloer ligt bloot te drogen en mijn dochter van 1 snapt niet dat ze daar niet op mag kruipen. Gelukkig zijn we een midweekje weggeweest en is het nu een stuk droger.

Ik schat dat het nog een weekje duurt voordat ik kan proberen om TEGEN DE RICHTING IN (de laminaat-deskundigen hoor ik nu besmuikt lachen en me succes toewensen) het klikspul weer te leggen zoals het lag. Maar 1 ding is bewezen: lang leve het kliklaminaat. Het kost een paar centen, maar dat geld hebben we nu terugverdiend door middel van het niet hoeven kopen van een compleet nieuwe vloer voor de benedenverdieping…