Op de kop af 1 jaar minus 2 dagen geleden maakte ik nog teleurgesteld melding van het vertrek van Mart Smeets als commentator van de Tour de France. Ik citeer mezelf nu even schaamteloos:

“Laten we er nog 2 weekjes van genieten. Want dan is het over. Het tour-commentaar van Mart Smeets, door velen geliefd en door velen verguisd. Nee; de NOS moet verjongen. Dus vanaf volgend jaar krijgen we het prachtige commentaar van Herbert Dijkstra en Erik Breukink. Mijn god. Eric Breukink. De man die net zo praat als dat ie fietste. Saai, berekenend, kleurloos, anoniem, droog, suf. Herbert Dijkstra krikt het gezamenlijk niveau nog wat op, maar zo briljant als de tandem Smeets-Nelissen zal het nooit worden. De nestoren worden er zonder pardon uit gebonjourd. Au revoir. Ga maar buiten spelen jongens, jullie zijn te oud voor de Tour. Gelukkig blijft Mart behouden voor de Tour, zij het via een wat andere invulling. Volgend jaar mag hij een soort infotainment-talkshow gaan doen. Kan leuk worden, maar voor de live-coverage ga ik dan toch echt overschakelen naar de Belg. Want Danny Nelissen op Eurosport is zo mogelijk een nóg slechter alternatief dan Breukink…

Gelukkig kreeg de NOS in de tussentijd een andere stuurman aan het roer, die het niet over zijn hart kon verkrijgen om monheer Smeets aan de kant te schuiven ten faveure van de nieuwe garde overloze zwammers aka Dijkstra/Breukink. En dus is Mart terug. Of eigenlijk niet eens weggeweest. En hoe. Zijn commentaar tijdens de koers is als vanouds; heerlijk overtrokken en overladen met emotie. Zonder te vervallen in de van-dik-hout-zaagt-men-dikke-clichés van een Evert ten Napel.

Maar zijn absolute finest hour beleven we in het tourjournaal. Van een zeldzaam niveau dat programma. Net zoals bijvoorbeeld Villa BvD was ten tijde van het WK Voetbal in Frankrijk. Een programma dat Frankrijk ademt. En als je voor het 2e achtereenvolgende jaar niet op vakantie gaat vanwege gezinsuitbreiding dan is elke uiting van vakantiegenot (ook al is het via de tv) aan mij uitermate goed besteed. ’t Is dat ik geen wijndrinkert ben, maar door het zien van dit programma krijg ik spontaan goesting in een glaasje druivennat. Prachtige regie, prachtige setting, prachtige onderwerpen (zoals de items van Jean Nelissen. The living legend gaat op bezoek bij Jean et Alleman en laat zo elke avond prachtige dingen zien. Dat die al in mei zijn opgenomen doet aan de lol niks af).

Mart is terug van niet weggeweest. Leve Mart.