322 | Duck & cover

3 september 2003 | roel | ik

Als voormalig Huzaar 1e klas heb ik natuurlijk nog steeds wel wat met het leger. Niet dat ik geweld verheerlijk, want voor mijn part mogen ze het leger per direct opheffen en met de daarmee vrijgemaakte gelden bijvoorbeeld de gezondheidszorg of het onderwijs opkrikken. Maar toch had het wel wat. Met ‘live-amo’ de schietbaan op en dan vanuit je heup schieten met een uzi.

’t Is inmiddels 10 jaar geleden dat ik die fabuleuze schietkunsten mocht vertonen bij 59TkBat in ’t Harde. Als een der laatste Mohikanen moest ik m’n dienstplicht vervullen (12 maanden zelfs nog). Nu moet u niet denken dat we daar allemaal trigger-happy met een machinegeweer over de Veluwse hei dartelden, neen, het schietfestijn beperkte zich tot 2 of 3 sessies op de baan in Ermelo. Dat er geen dooien zijn gevallen mag een wonder zijn, want er zaten soldaten tussen die het licht nog niet hadden gezien. Die stonden niet vooraan bij het uitdelen van de Meest Elementaire Menselijke Vaardigheden, zoals kijken/luisteren/praten. Maar goed, ik dwaal af.

Nu na al die jaren heb ik het wapen weer ter hand genomen. En dan wel in de doordachte virtuele zin des woords. Per ongeluk vond ik deze week America’s Army. Een prachtig GRATIS spel, ontwikkeld door het Amerikaanse leger, met nog fantastischer online multiplayer mogelijkheden.

Naar nu blijkt hebben mijn uurtjes met de uzi weinig effect gesorteerd, want ik hou het in realtime combat slechts een minuutje of 2 uit. Met het zweet op de rug. ’t Is bijzonder angstaanjagend om samen met je teammates van over de hele wereld de vijand van het lijf te houden. Waarschuwing: als u niet behept bent met breedband heeft het downloaden weinig zin; ’t is een slordige 640 mb die u moet zien binnen te krijgen. En ook het spelen wordt dan een verzoeking…

Reageer

Warning: Undefined variable $user_ID in /customers/a/5/3/stationtenderness.nl/httpd.www/2020/wp-content/themes/state2008/comments.php on line 69

(c) 2001-2020 StationTenderness