Tijdens een tour als voorprogramma van David Bowie vallen er wel een paar gaatjes in het schema. Gaatjes die mooi op te vullen zijn met een optreden op eigen benen. Gisteravond stonden de Dandy Warhols derhalve in een niet al te vol 013 met hun ‘evening with the Dandy Warhols’. En het werd me een ‘eveningetje’ wel ! Op 5 minuutjes na werd 3 uur gespeeld, met een kleine onderbreking halverwege de set. In een bijzonder gemoedelijke ambiance werd het ene na het andere nummer kamerbreed uitgerold als een hoogpolig tapijt. Nét niet verzandend in oeverloze gitaarfeedback en monotoon herhaalde synthesizerriedeltjes bleken de Warhols nog meer dan voorheen meesters in het oprekken van hun oevre. Enkele van hun liedjes naderden volgens mij de 20 minuten-grens. Zonder ook maar 1 moment te vervelen, overigens.

Dat de Vodafone-hype nog niet helemaal weggeëbt is bleek uit het relatief hoog gehalte Breezer-chicks dat zich voor het podium bevond. Of wij worden gewoon oud, dat kan natuurlijk ook. Bijzonder treurig zijn meisjes van 15 met een rugzak. Die gaan dan halverwege het optreden naar het toilet en trekken met hun modern begespte bagage je buikwand open. Afpakken en naar buiten schoppen dat volk. Maar dat even terzijde.

Monheer Courtney Taylor-Taylor was ditmaal bijzonder spraakzaam. Dat heb ik wel eens anders gezien. In Paradiso (2001) heb ik hem niet kunnen betrappen op iets anders dan zingen, maar gisteren was dat anders. Een hele verhandeling over Kim Deal en dat ie het zo cool vond dat de Pixies weer bij elkaar zijn (ik ook) en dat ie haar ooit ergens eens had horen zeggen dat ze in een trailerpark bij het vliegveld van Minneapolis woonde… enfin… anekdotes alom. Natuurlijk ook weer het traditionele roemen van ons landje, ditmaal omdat de zangert en de drummert cousins zijn en allebei Nederlandse voorouders hebben. Van iemand die Brent DeBoer heet kan ik me dat nog voorstellen, maar van Courtney Taylor-Taylor ? Zou zijn opa Kleermaker-Kleermaker hebben geheten ?

Muzikaal gezien stond het allemaal weer als een huis. Hoogtepunten ? Legio. Bijvoorbeeld de 12 molenwieken die de gitarist ten tonele voerde. Molenwieken is, voor de niet-gitaristen onder u, met de rechterarm een volmaakte cirkel zwaaien en ondertussen in het voorbijgaan ook nog de snaren beroeren. Een bijzonder tricky manoevre kan ik u uit eigen ervaring vertellen. Kan beroerd aflopen voor snaar, nagel of plectrum. Uitkijken dus. Vroeger geperfectioneerd door Pete Townshend en met name Billy Duffy van The Cult, maar gisteren bijzonder verdienstelijk gedaan door Pete Holstrom. Brent met zijn amazing hairdo drumde vrolijk mee met een clicktrack (volgens Jan) en was derhalve retestrak.

Zia stond weer als vanouds achter haar Korg te heupwiegen. D’r is er maar 1 die zo mooi met sambaballen kan rammelen en dat is Zia. Dat haar keyboardspel niet echt dat van Wibi Soerijadi benadert zien we graag door de vingers. Zorgwekkend was echter de verschijning van de trompettist. In Paradiso stond daar nog een hele stoere cowboy, getooid met dito muts en laarzen. Wat er met Lucky Luke is gebeurd mag Joost weten, maar hij is getransformeerd in een heerschap met een pose waar een new-waver trots op zou zijn. Stokstijf, hoofd naar beneden, wollen truitje aan, onder de dope (naar wij dachten); raar… Of het moet een andere trompetteur zijn, dat kan natuurlijk ook. Daar zullen we nooit achter komen, want in Paradiso verschool hij zich onder zijn hoed en gisteren achter zijn trompet…

Muzikale hoogtepunten waren Get off, Godless, Not if you were the last junkie on earth, Plan A en You were the last high. Prachtig.

Dandy Warhols – An evening with the Dandy Warhols – gezien op 14 oktober in 013 Tilburg – met Ernst, Yvette & Jan