’t Was wederom een virtuoze aangelegenheid. Veel nieuw spul en daarom misschien iets minder aansprekend dan vorige keer, maar desalniettemin een bijzonder aangenaam avondje. Waar gaat het over ? Dream Theater in Ahoy’ Rotterdam. Gezien op zondagavond 18 januari.

Vorige keer (februari 2002) was het de haardos van John Petrucci die opzien baarde, vanavond was het het ontbreken daarvan bij Jordan Rudess dat voor de nodige opschudding zorgde. De toetseneur van Dream Theater was ditmaal kaal: weg krullenbos. Petrucci had nog steeds hetzelfde haar (kort). Gelukkig zag Portnoy er vanavond weer uit als een erg goede George Baker-imitatie, met foute grote jaren 70 bril. Toch nog een feest der herkenning dus.

Het gebeuren nam precies 3 uur in beslag, in welk tijdsbestek er ettelijke miljoenen muzieknoten over ons werden uitgestort. ’t Is en blijft geen muziek voor dansers, want de exotische maatvoeringen van 5/4, 9/8, 13/14 en wat al dies meer zij maken het ritmisch bewegen er niet makkelijker op. Leuk geintje was een intermezzo van 15 minuten halverwege de show. ‘Intermission’ heet dat heel stoer op z’n engels. Pauze is de juiste vertaling. Stop er een leuke Pink Floyd-cover bij, sluit af met Metropolis part 1 en je hebt een leuke avond. Verrassend was The Great Debate, mijn hoogtepunt van de avond, samen met Pull me under, In the name of God en Metropolis part 1. Dieptepunt: de af en toe wederom tenenkrommende hoge-noten-met-veel-vibrato van LaBrie…

As I am
This dying soul
Under a glass moon
Hollow years
War inside my head
The test that stumped them all
Beyond this life
Through her eyes
Honor thy father
Trial of tears

intermezzo

One of these days
The ones who help to set the sun
Caught in a web
The great debate
Vacant
Stream of consciousness
Pull me under

In the name of God

Metropolis part 1