’s Ochtends lig je nog met je dochter in het zwembad in het kader van ‘carnavalzwemmen’, ’s middags zeg je vaarwel tegen je tante die op 49-jarige leeftijd is overleden. Op een zonovergoten vrijdagmiddag staat de tijd even stil ergens in de bossen tussen Maasbree en Blerick. Tijd voor bezinning. Pal voor carnaval.

Nu is dat feest sowieso al een jaartje of 10 niet meer mijn ding, dus wat dat betreft hoef ik weinig aan me voorbij te laten gaan. Sterker nog: voor het eerst in een heleboel jaartjes heb ik weer eens een optocht van dichtbij gezien. ’t Viel niet tegen. Vooral de karrenvracht snoepgoed die over de kids werd uitgestort was bijzonder feestelijk. Voeg daaraan toe een praalwagen alias rijdende bar van waaruit gratis biertjes worden geserveerd en je hebt toch een tweetal ingrediënten die een dik uurtje koukleumen rechtvaardigen. Samen met een kort bezoekje aan het locale dorpshuis klokte de stopwatch precies 2 uur. Niet slecht voor anti-carnavaleurs, naar wij dachten…