Om de zaak gelijk maar eens goed aan te pakken besloten we niet alleen te gaan aanbouwen maar ook de zolder te verfraaien (dank, Jan, voor de term zolderopleuker). Laat dat dan net gebeuren in een midweek waarin de termometer naar de 20 graden schiet. En ik dus noodgedwongen met een uit de kluiten gewassen (want 25% extragratis) bak latex de hardboard plafondplaten sta te verven. En het karwei laten liggen tot nader orde (lees: slechter weer) biedt ook weinig houvast. Stel dat het pas volgend jaar weer slecht weer wordt, zit ik tot die tijd met een oorlogzone op de 2e etage. Neen: ik had me voorgenomen om niet te zeuren en gewoon door te werken.

Nu stond mijn oude Pioneer-setje stof te vergaren in een zolderhoekje en kwam ik op het lumineuze idee mijn klusserdeklus-praktijken te larderen met een toefje muziek uit de Oude Doos. De platenspeler stond immers al meer dan 2 jaar ongebruikt (geen plek meer) naast het Pioneer-setje diezelfde stof aan te trekken. Na wat gevogel met speakerkabels en pickup-verankeringen sloeg even de paniek toe: ‘waar zijn mijn platen ?’. Langspeelplaten, grammofoonplaten, 12inches, singletjes, maxi-singles: noem het zoals u het wilt. Allemaal kwijt. Nou ja, kwijt: misplaced zeg maar. Een snel mailtje naar M. bracht helderheid. Een Grote Doos werd aangetroffen onder afdekdoeken die de zolderinboedel tegen verfspatten moest behoeden.

De 1e plaat die ik eruit trok was meteen raak. World Machine van Level 42. We’ll knock some sense in you !!! Echo and the Bunnymen volgde. The Smiths. The Style Council. The Cure. Stack Waddy. De Rock & Loll band. Blow Monkeys. Het werd al snel een feestje op onze zolder. In mijn eentje 20 jaar terug in de tijd. Want mijn platenverzameling loopt slechts van 1983 tot en met 1988. Soms moest ik even de roller stilleggen tegen het plafond. Still Ill van The Smiths. Natuurlijk heb ik het meerendeel op cd, maar wanneer je merkt dat je tijdens het meezingen zelfs rekening houdt met die ene tik in dat nummer dan besef je dat je die platenspeler nooit naar zolder had mogen degraderen. Vanaf morgen start hier dus een pick-up-terug-in-de-woonkamer lobby.

Under the iron bridge we kissed
And although I ended up with sore *tik* lips
It just wasn’t *tik* like the old days anymore *tik*
No, it wasn’t like those days
Am I still ill ?