Over enkele weken is onze tuin 4 meter korter en onze woonkamer slash keuken 4 meter langer. Om de heren bouwvakkers hun nobele werk te kunnen laten doen moet er een en ander worden afgebroken. Het terras bijvoorbeeld. En een handjevol schuttingpanelen. En de tuin. De tuin ? Ja die. Weg met onmaaibare grasrondjes, kindonvriendelijk middenpad en wildbegroeide tuinzones waar af en toe onbestemde dierenkreten uit opdoemen. Welkom speelgras, recht toe recht aan terras, speeltoestel en (als het aan mij ligt, want pas gezien bij vriend E. en bijzonder imposant:) een ‘vaste’ tuinbarbecue.

De Onnozelen die denken dat je een tuin van pak ‘m beet 17 meter diep in een middagje wel groenvrij hebt gemaakt, nou die zou ik graag eens aan mijn riek prikken. Wat een ellende. De meest miezerige plantjes hebben een wortelstelsel waar de Taliban zijn vingers bij af zou likken. De grootste planten en bomen trouwens ook. Het enige dat er wel lekker uit komt zijn hosta’s. Maar als je 40 hosta’s in je tuin hebt staan verveelt dat ook nogal snel. En op het moment dat de laatste loodjes toch al het zwaarst wegen en je de bijzonder vervelende kamperfoelie moet gaan omleggen duiken er ineens een 3tal wespen op je af. Nu ben ik niet zo weg van wespen. Bijen doen me niks: hun honing des te meer. Vliegen zijn lastig maar niet vervelend. Wespen daarentegen zijn bijzonder onfunctioneel en zoemen heel vervelend. Ze vallen wel op, want hun patserige geel-zwarte verschijning laat weinig te raden over. Ik stuitte dus zomaar op een wespennest in de kamperfoelie. Een kleine cocon van een 10tal centimeters hoog, gemaakt van tot pulp verkauwd hout. Ik stond toch even in dubio. Het was maar een klein nestje maar ik heb totaal geen referentiekader qua wespensteken.

In al die 35 jaar tot nu toe ben ik nog nooit gestoken door zo’n onding en dat wilde ik graag zo houden. Het was de avond voor Hemelvaartsdag, dus de komende 2 dagen waren alle winkels dicht en zaterdag werd in beslag genomen door een (overigens prachtige) bruiloft. Ergo: ik moest zelf in actie komen. De tuinslangtuit naar zijn krachtigste stand gedraaid en net zolang (van veilige afstand) op het nest geschoten tot er niks meer van over was. Dat er maar ongeveer 3 wespen in zaten klinkt nu een beetje belachelijk, maar de Queen Mother had ik wel bijna aan mijn vingers zitten toen ik (in de veronderstelling dat het gevaar over was) een taxus uit de grond trok. Mevrouwtje was door mij met haar onderkomen weggeblazen en lag op de grond bij te komen van het waterballet. Net op tijd zwiepte ik de plant met stam, kluit en wesp naar de afvalberg. Tevergeefs heb ik vervolgens geprobeerd een eind te maken aan de moeder der wespen. Ik kon haar niet meer vinden. Vandaag gaat die hele zooi tuinafval naar de stort. Mocht u de komende tijd hier even niks meer lezen dan weet u dat ik de Koningin alsnog ben tegengekomen…