Wekenklang klusleed wordt bruut onderbroken door een deuxtal semaines in le sud de la France. Dat het een paar dagen na terugkomst lijkt alsof die vakantie niet heeft plaatsgehad komt u wel bekend voor, neem ik aan. Da’s namelijk het grote manco van het fenomeen vakantie. Dat het gevoel zo snel weer over is. En als iemand dan roept ‘je vakantie weer over ? maar je zit nu toch in de ww?’ dan mag ie komen kijken naar wat ik hier ten huize allemaal al voor malkander heb gekregen, qua klusserdeklus. Ik ben nog nooit zo moe geweest als in de afgelopen weken. En daar deed de vakantie nog een schepje bovenop.

Het kleine maandje absentie alhier deed her en der wat wenkbrauwen optrekken. Welnu: u heeft weinig gemist. Avondje Dandy Warhols (erg lekker, Zia was zelfs in al haar bezwangerdheid een genot om te zien), Kötballer van de Ikea, veel strekkende meters laminaatleggerij, wat gestoei met electra en dergelijke, de voornoemde vakantie en hopla: we zijn alweer bij de negende elfde september. De tijd vliegt waar u bij bent. Tijd die besteed gaat worden aan wederom 2 x Marillion volgende week, tijd voor de aanschaf van de leuke zaken die bij een verbouwing horen (wireless is de modekreet: weg met de lamme kabels van toetsenborden en internetmodem) en tijd voor het bekend maken van de mooiste Nederlandstalige balad in de historie. Vraag me niet waarom ik ineens deze van-de-hak-op-de-tak op u loslaat, maar het is gewoon zo: ’s Nachts van Skik. Gottegot wat een tranentrekkend mooi nummer.

’s nachts de stilte veur de storm
De storm die wel weer liggen giet as’t duuster wordt
’t is dan lang zo muuijlijk nie want
’s nachts zie ik ’t nie zo duuster in
Ik ben gien lampe meer neudig
Lichter kan het nie
Ik laot de maone zien licht der over schienen