En zo beland je op de eerste lente-avond van 2005 in Zoetermeer. In een ietwat neerslachtige omgeving staat een grote betonnen doos met de toepasselijke naam ‘Boerderij’. Op de affiche stond Spock’s Beard met in het voorprogramma Kino. En als u weet dat Kino het hobbybandje van Pete Trewavas (Marillion) is én dat Kino met ‘Picture’ een prachtig plaatje afleverde dan begrijpt u waarom we de moeite namen om naar dit troosteloze stukje Nederland af te reizen. Voeg daaraan toe dat die ene cd van Spock’s Beard die ik in de collectie heb zitten van een dermate fijne kwaliteit is en je hebt 3 goede redenen om een en ander te rechtvaardigen.

In een niet helemaal volle zaal begon Kino aan de set. Jammer dat de geluidsman van De Boerderij nog aan zijn opleiding moet beginnen. De cursus ‘breien’ heeft ie al gehad, want het overgrote deel van zijn activiteiten resulteerde in een enorme brei van vooral laag gitaargeluid. De keyboards van John Beck kon ik zien, maar het horen is er nauwelijks van gekomen. Erg jammer. Met name in de topper ‘Loser’s day parade’ was dit een groot gemis. Pete had net het fameuze Marillionweekend achter de rug maar huppelde nog opvallend fris over het podium. De invaldrummert kweet zich behoorlijk van zijn taak (al heb ik daar geen kaas van gegeten – daar zijn anderen voor, Jan?) en ook de overige heren deden hun ding naar behoren. Dat het nét niet ‘helemaal super’ was kwam louter en alleen door die Jan Doedel achter de knoppen. Top: het al genoemde Loser’s Day Parade. Down: Swimming in women (draak van een nummer). De publieke respons was behoorlijk goed te noemen en even leek het erop dat ze zelfs een toegift zouden gaan afdwingen. Da’s niet zo gebruikelijk voor een voorprogramma en aangezien het al aan de late kant was werd dat dan ook achterwege gelaten. Hulde aan Kino. Erg fijn gedaan.

En dan Spock’s Beard. Ze begonnen met een handvol liedjes van hun laatste plaat ‘Octane’ en dat was toch even doorbijten. Pas toen er werd gegrepen uit de Hoge Hoed met Oude Liederen werd het pas echt gezellig. Ook op het podium, want de mannen kwamen goed los. Dat het stuk voor stuk prima muzikanten zijn werd al ras duidelijk. Drumsoli zijn dan wel zó jaren tachtig en helemaal passé; wanneer je 2 drumkits op het podium zet en daarmee een heuse battle gaan doen dan wordt het natuurlijk wel weer heel interessant. En dat de zanger dan ook een behoorlijk behepte slagwerkert blijkt te zijn is dan helemaal verrassend.

De muziek van SB is natuurlijk verre van vernieuwd of verfrissend. Symfo ? Progressieve rock ? Regressieve rock zul je bedoelen ! Maar wel bijzonder lekker. Het publiek bestond trouwens uit een groot aantal echte nerdy progneuzen, van die ietwat treurige alleengaande mannen van middelbare leeftijd die in hun overige vrije tijd Trekkie zijn, trollen sparen en fan zijn van de Efteling. Zo’n beetje het publiek dat Marillion in 1988 nog trok (maar nu niet meer, gelukkig). En aangezien ik mezelf ook niet tot die categorie reken mag ik dat hier best roepen. Als u daar anders over denkt dan hoor ik dat graag 🙂 Hoogtepunt was natuurlijk de toegift ‘The light’ maar dat was dan ook 1 van de 2 liedjes die ik kende. En dat nummer duurt ook meteen een minuutje of 20, dus dan kom je wel aardig aan je trekken. En de foto die zanger Nick D’Virgilio moest maken voor een schoolproject van zijn dochter. Alle papa’s moesten een papieren pop genaamd ‘Flat Stanley’ meenemen naar het werk en er aldaar een fotootje van maken. Stanley staat nu dus op de foto samen met Sofia’s papa, een paar honderd mensen en het binnenste van een Boerderij in Zoetermeer. Best leuk, daar in de Boerderij. Alleen de volgende keer op een iets christelijker tijdstip beginnen ? Het was 00:40 toen SB de pijp aan Maarten gaf. Dan ben je dus pas om 2 uur thuis. En da’s best laat…

Foto’s van deze topavond alhier te bezien