Net toen ik dacht dat de griepepidemie me deze keer had laten gaan, sloeg ie me met zijn staart nog even fluks om de oren. 5 dagen in bed terwijl het buiten zomert, da’s dan het logische gevolg. Met een dikke koorts en een hoest waar de honden geen brood van lusten was het zwaar toeven thuis. Zeker met 2 koters en een vrouw die langzaam maar zeker op instorten stond. Ergo: papa is weer up & running terwijl mama en zoonlief thuiszitten met de door papa geïntroduceerde griep. Sorry.

De pijn had ietwat kunnen worden verzacht door de binnenkomst van de 4-dvdbox van de eerste 2 Marillionweekenden plus de dubbelceedee van diezelfde happenings, ware het niet dat mijn hoofd daar niet naar stond. Vandaar dat ik vandaag pas naar die cd kan luisteren. En ik me na This town / The Rakes Progress / 100 Nights weer een stuk beter voel…

What do you do when your roots have dissolved and broken down
And the soil that you grew in when you were small
Has become nothing more than dirt in some dirty town
When you list all the qualities that you despise
And you realise
You’re describing yourself
And breaking someone up inside
Is your only source of pride