In januari attendeerde ik u al op de fabuleus lekkere peppadew. Afgevuld met roomkaas verkrijgbaar bij uw lokale kaasboer en sinds kort zelfs her en der opduikend in de beter gesorteerde supermarkt. Daarbij aangetekend dat je voor 3 en een halve euri 6 peppadewtjes krijgt die verzopen zijn in een olie van matig komaf en karig zijn gevuld met kaas danwel tonijnsalade. In de regel te vinden in de buurt van de kaas- annex vleesafdeling, in de vitrine met amuses / hors d’oevres / paté’s en parmezaantjes. Ernstig af te raden vanwege de meer dan matigheid; voortaan gewoon hopla naar uw kaasspecialist.

Maar wat schetste mijn verbazing een paar weken geleden ? Ons dorp was al in extase door de opening van de allereerste supermarkt, maar de pret werd nog groter toen bleek dat deze Plus de originele glazen potjes boordevol overheerlijke Peppadews gewoon in de schappen had staan !!! Nog niet eerder vertoond, lieve lezers. En had ik mijn begeerte nu maar niet bedwongen en gewoon het hele rek leeggekocht. In plaats daarvan nam ik 1 pot mee. Die was dus ook in 1 avond op. Opgewonden terug naar de Plus, maar u voelt ‘m waarschijnlijk wel aankomen: weg Peppadew. Uitverkocht. Het Ikea-syndroom: alles is op voorraad, behalve net dat ene ding waar je speciaal 45 kilometer voor hebt gereden.

De weken erna staarde ik tevergeefs naar een leeg vak waarvan alleen het schapkaartje deed herinneren aan het genot dat daar ooit stond. Vanavond werd echter ineens alles anders. Het kaartje was weg, de schapruimte was niet meer leeg. Pickles stonden er. Pickles nota bene. Geen Peppadew meer. Het Vakkenvullertje dat zich in de directe nabijheid ophield kon mij desgevraagd ook niet geruststellen. ‘Geen idee ! Peppedoe ?’. Morgen gaat er een mailtje naar de allerhoogste Plusbaas in het land. We gaan de barricaden op. Bloed, zweet en peppadew ! Terug die dingen !