Zelden was er een dag met zoveel Gebeurtenissen tegelijkertijd. Live8, de finale van het WK-20, de finale van Wimbledon, de start van de Tour de France, Rock Werchter… Je kan maar op 1 plek tegelijk zijn dus toog ik naar Weert voor Bospop, dat naadloos aansluit op bovengenoemd rijtje. Het werd mijn korste festival ooit: ik had het genoegen om Uriah Heep, Last Supper en Marillion te bezien. De rest van het programma boeide namelijk niet echt, dus was ik op een nette tijd weer thuis. Het knusse Bospop was vol en voornamelijk met de wat oudere jongere. Aangezien ik daar onderhand ook tot gerekend mag worden viel ik dus niet uit de toon.

Voor de gelegenheid verstoken van het vertrouwde gezelschap dat vanwege weekeindjes-weg en andere verplichtingen niet kon opdraven liep ik prompt lang-niet-gezien-oude-bekenden tegen het lijf. Toch nog wat aanspraak.

Marillion speelde een set van 5 kwartier met redelijk rustig materiaal. De start was nogal HARD maar na wat gedraai aan de daarvoor bestemde knoppen hadden de heren technici het euvel snel verholpen. Resultaat was een perfect geluid, wat redelijk uniek is voor een festival. Kortgewiekt en over het podium hopsend als een echte Linkin’ Parker zong H. de sterren van de hemel, want zijn stem was er weer een om te zoenen. Bijzonder prettig. Hoewel mijn voorkeur uitgaat naar een ‘gewone’ set met tweeëneenhalf uur muziek van de mannen was het een bijzonder prettige performance. Dat H. dat ook vond bleek wel tijdens Easter toen hij een metertje of 7 de podiumstaanders in klom.

Zelden een Easter gehoord van zo’n hoog niveau ! Dat goldt overigens ook voor de solo van Rothery. Kippenvel. Highlight: Neverland & Fantastic Place. Minpuntje: Accidental Man. Dat nummer doet me niks.

Accidental Man
You’re Gone
Man Of A Thousand Faces
Don’t Hurt Yourself
Fantastic Place
Beautiful
The Damage
Between You And Me
Cover My Eyes
Neverland

Easter

Oh ja: zoals u gewend bent is een en ander weer op de gevoelige plaat vastgelegd: alhier dus