569 | El Papebano

7 oktober 2005 | roel | muziek

U had het raadseltje van 2 postjes geleden opgelost ? Mooi. U was een van de weinigen. De verbouwereerde gezichten in een uitpuilend 013 spraken voor zich. Bart (de zangert van Racoon) kwam een kwartiertje voor het officieel aanvangstijdstip de bühne op met de mededeling dat El PaPeBaNo zou gaan spelen. Een Zeeuws bandje. Wanneer je de eerste 2 letters van de vier voornamen van dat ándere Zeeuwse bandje achter elkaar zet dan voelt u de nattigheid vermoedelijk al. De heren van BLØF dus. Jazekers. Als tegenprestatie voor die talloze keren dat Racoon als support act van PAscal, PEter, BAs en NOrman mocht fungeren. Een even sportieve als verrassende actie, omdat dus werkelijk geen hond wist dat het stond te gebeuren. Dankzij A.K. wist ik wel beter. Tijdens het bestellen van een footlong tuna bij de Tilburgse Subway eerder die avond kon ik de aldaar tegen het lijf gelopen Armad en Anja (Racoonfans van ’t 1e uur, doch niet van zins 013 te gaan bezoeken en dus ook geen kaartjes) dan ook verklappen dat er een bijzonder voorprogramma zou verschijnen. Een uurtje later zag ik ze staan, naast de mengtafel. Ze hadden toch maar de gok gewaagd en vanwege het heuglijke feit dat er vanwege ‘productietechnische redenen’ kaartjes beschikbaar waren gekomen hadden ze nog mazzel ook.

Ik ben niet zo’n Blof-man, maar wanneer je ze er extragratis bij krijgt dan hoort u mij niet klagen. Zeker niet na zo’n beroerde prelude als vorige week maandag bij The Mission. Drie kwartier semi-akoestisch spelen leverde ouwe en nieuwe meuk op en wat anekdotes waaruit bleek dat de heren zich al globetrottend door het afgelopen jaar hebben gespeeld. Her ende der (o.a. Japan en Portugal) werd met lokale musici wat opgenomen en het resultaat daarvan ligt over een paar maanden in de winkel. Niet dat mij dat interesseert, want ik ben de enige Nederlander die echt helemaal noppes van de Zeeuwen in zijn platenkast heeft staan (‘Oh was jíj dat!’). De ontvangst door het voor Racoon gekomen publiek bleek meer dan hartelijk en derhalve was de surprise als bijzonder geslaagd te bestempelen.

Maar het ging toch allemaal om Racoon natuurlijk. Begin 2000 stonden 4 ietwat nerveuze mannetjes in een kroeg in Almelo op het punt van doorbreken. Wij waren erbij. De eerste plaat bevatte het schitterende ‘Blue days’, dat de soundtrack werd van onze huwelijksreis door de States in ’00. ‘Here we go Stereo’ was de altijd lastige 2e plaat, die bij mij dan ook niet zo aansloeg. Maar dat lag meer aan de kopieerbeveiliging waardoor ie niet te rippen was en aangezien ik tegenwoordig alles digitaal beluister is dat een grote handicap. Tussentijds ook nog weggestuurd bij de platenmaatschappij leek het een paar jaar geleden einde oefening te worden, maar niet bij de pakken neerzittend worstelde Racoon zich naar een bjzonder mooie derde boreling ‘Another day’. Een net zo fraai als onverwacht succesvol album en aldus stonden gisteren 4 zelfverzekerde mannen voor 2200 enthousiaste kijkers. Inmiddels goud en voorzien van een vette hit. Dat heeft zijn weerslag gehad op de samenstelling van het publiek. Een hoog TMF-gehalte dus. Om niet meteen qua leeftijd uit de toon te vallen zijn we dan ook maar op het balkon gaan staan, tussen andere ‘oudere jongeren’. Vanwaar we een gedreven Racoon zagen, met een mooie mix tussen ingetogen akoestisch en wat steviger rockwerk.

Her en der schoven nog wat Blof-leden voor een (overigens minimale) muzikale bijdrage aan en met ‘Got to get out’ kwam een einde aan een prachtige, door de bijdrage van Blof zelfs memorabele, avond. De Racoon-versie van de Jeff Buckley-versie van Leonard Cohen’s Hallelujah was ijzingwekkend goed, Feel like flying zorgde voor een lekker vibe in de zaal en de megahit Love you more was even prachtig als onhoorbaar vanwege de tweeduizend meebrullende kelen. Maar de topper was natuurlijk Blue Days. Lees hier nog maar eens waarom.

Foto’s alhier te bezien

Setlist:
Autumn tunes
Hero’s in Town
Hilarious
Happy family
Walk away
Blow your tears
Lose another day
If you know what I mean
Brother
Smoothly
Feel like flying
Eric’s bar
Laugh about it
Love you more
Kingsize
Ice cream time
Blue days

Hallelujah
Particular
Got to get out

4 reacties op “569 | El Papebano”

  1. jan | op 7 oktober 2005 | om 23:57 :

    van sommige nummers moet je naar mijn bescheiden mening afblijven. ‘hallelujah’ is er zo een. maar goed, ik ben dan ook 1 van de enige nederlanders die helemaal noppes van racoon in z’n verzameling heeft (dat ben ik ja). bløf had ik graag gezien, al was het alleen maar voor die impro bassdrum. ach, een mens kan niet alles hebben.



  2. jan | op 7 oktober 2005 | om 23:57 :

    en geheel ende al en passant: de klok van je log staat een uurtje achter.



  3. roel | op 8 oktober 2005 | om 07:37 :

    Afblijven ? De tweestemmige covert was van een adembenemende kwaliteit. Buckley zou willen dat ie ‘m zo had gezongen, om van Cohen al helemaal niet te spreken…



  4. roel | op 8 oktober 2005 | om 08:43 :

    A propos tijd: zo goed ?



Reageer

Warning: Undefined variable $user_ID in /customers/a/5/3/stationtenderness.nl/httpd.www/2020/wp-content/themes/state2008/comments.php on line 69

(c) 2001-2020 StationTenderness