D’r is slechts een handjevol artiesten waarvan het noemen van de naam alleen al een adrenalinestootje door mijn lijf doet jagen. The Cult is daar één van. Een belangrijke band in de ontwikkeling van mijn muzikale voorkeuren. Tot 1985 was ik vooral gefocust op het op tijd thuis zijn op de vrijdagmiddag om de cassetterecorder op scherp te zetten voor de Nederlandse Top 40. Met ‘She sells sanctuary’ kantelde mijn smaak echter ineens in een heel andere richting. Het jaar van mijn ontdekking van The Cure, The Waterboys, Fatal Flowers, Joy Division en meer van dat moois. Ian Astbury en de zijnen ben ik nog immer dankbaar voor deze shift-of-taste.

Hoe groot de stoot (qua adrenaline) was toen TT372 eergisteren gewag maakte van een (zij het tijdelijke) opleving van The Cult laat zich dan ook makkelijk raden. Héél groot. Er staan vooralsnog 2 Californische data gepland voor begin maart, maar volgens intimi komt de band naar Europa. I cross my fingers. Ik ga op zolder vast op zoek naar mijn ongetwijfeld door de motten aangevreten Ceremony-shirt…