Elke keer als ik in het kader van de saladebereiding een blikje mandarijnen openschroef vallen mij 2 dingen op. Ten eerste is daar de uitgesproken zoetheid van de mandarijnenpartjes. Ik heb nog nooit een live-mandarijn gepeld die eenzelfde aanslag op het glazuur veroorzaakte als welk willekeurig ingeblikt exemplaar dan ook. Alsof er met een kanon een gezinsverpakking suiker doorheen is geschoten. U hoort mij overiges niet klagen; er gaat immers niks boven een zoet mandarijntje in de salade.

Maar het meest opvallende moet toch wel zijn de geraffineerdheid waarop het velletje, dat normaliter elk afzonderlijk partje beschermt tegen ongewenste intimiteiten, is verwijderd. Ik heb het zojuist hier geprobeerd met een bevelde mandarijn, tot vermaak van de aanwezige collegae. Tot aan de oksels in de mandarijnenprut, dat was ongeveer het resultaat. Gelukkig had ik 3 mandarijnen bij me gestoken en kon ik de overige 2 zonder al te veel kleerscheuren verorberen. Iemand enig idee hoe het in de fabrieken van Delmonte toegaat ? Wordt het miniscule omhulseltje losgeweekt met chemicaliën ? Worden er ongeschoolde kleine kindervingertjes gebruikt die de partjes vakkundig kunnen ontdoen van hun jasje ? Zijn er machinefabrieken die mandarijnenpartpelmachines ontwikkelen ? Kun je die ook huren ? Zo ja, waar ? Boels ? Ik citeer: ‘Boels verhuurt bijna alles’. Ik ga vanavond meteen even naar de Praxis-met-inpandige-Boels. Vanavond eten we nl. weer salade en ik heb nog wat hele mandarijnen over…

En nu we het toch over etenswaren hebben: wat dacht u van de afwezigheid van reeds gepelde pistachenoten in het winkelrek ? Je kan bij elke grootgrutter gepelde pinda’s, wal- en hazelnoten aanschaffen, maar van hun buitenkant ontdane pistaches ben ík nog niet tegengekomen. Die krengen laten zich verhitten tot het punt waarop ze een minimale opening vertonen waar je vervolgens je nagels op ruineert. Laf. Ik zeg dan op mijn beurt: de bunsenbrandert erop ! Dat zal ze leren, het notentuig. Of gebruik de ‘zeg-ken-jij-de-mosselaanpak’: de noten in een pan met kokend water laten zwemmen tot alle schelpjes openstaan. Wellicht dat het werkt, wie zal het zeggen. Ik kan het eens voor u uittesten mocht u belangstelling hebben. Een andere optie is een karrenvracht werkwillige Oosteuropeanen charteren die vervolgens de handjes laten wapperen in de notenfabriek. Totdat iemand een praktische invulling hieraan heeft gegeven troost ik mijn afgebroken linkerduimnagel. En eet ik tijdelijk even cashews. En gepelde mandarijnenpartjes, want daar heb je ook geen nagels voor nodig…