Eind vorig jaar maakte melancholie zich van mij meester toen ik in Tivoli toch heilig in de veronderstelling was de allerlaatste live-opvoering van Misplaced Childhood te hebben meegemaakt. Niets is echter minder waar, lieve lezert, want een succeskoe moet natuurlijk tot de laatste drup worden leeggemolken. Zo stond Fish gisteren op zijn 48e verjaardag in het legendarische Rijssen, gelegen onder de rook van Almelo en zo. Het etablissement heette heel toepasselijk ‘Lucky & Co.’ (althans, toepasselijk voor degene die ietwat thuis is in het oevre van de Schot) en was van een verrassend gezellig karakter en zeer goed gevuld.

Ene Anne-Marie Helder trapte af met heur akoestieke gitaar en deed dat niet onverdienstelijk. Dat het aan het eind minder boeiend was lag voornamelijk aan de monotonie van haar materiaal. Haar stem was er immers 1 uit duizenden. Samenvattend: ik heb beroerdere openingsacts gezien. Na een minieme onderbreking donderde Fish met een oorverdovende eerste set door het normaliter zo rustige Rijssen. De geluidsman oefent zijn vak schijnbaar al wat jaartjes uit en heeft daardoor last van wat doofheid ? Ik vond het overigens niet zo heel erg, ik hou immers wel van een bak lawaai. De set was identiek aan die van de eerste tournee van eind vorig jaar. Met een fantastische Raingods Dancing (hulde aan Tony Turrell, die schijnbaar ineens ook kan zingen?). Long Cold Day (toch hét waarom-vond-ik-daar-vroeger-nooit-zoveel-aan-en-nu-wel-liedje vorig jaar) hakte er weer prettig in. En met Innocent Party en Credo kende deze eerste set weliswaar geen verrassingen maar wel een zeer dikke voldoende. Set 2 was Misplaced Childhood en dat staat al 20 jaar als een huis, dus ook dit keer. Opvallende rol voor de nieuwe drummert (ik ben zijn naam even kwijt) die een en ander toch iets frivoler opvulde met tikjes en takjes dan die vorige drummert (ook zijn naam is me helaas ontschoten). Qua toegiften werden we in eerste instantie alleen getrakteerd op Incommunicado en Market Square Heroes maar na enig aandringen van onze kant kwam ook Fugazi nog langs. Tot zover liepen de sets van najaar ’05 en voorjaar ’06 parallel. Icing on the cake was ‘Lucky’.

Dat het op de terugreis nog gezellig werd met een klassieke uitwijding over vleug, heug & meug zal u waarschijnlijk de spreekwoordelijke worst zijn. Waarvan akte.

Setlist:

Big Wedge
Moving Target
Brother 52
Raingods Dancing
Wake Up Call (Make It Happen)
Innocent Party
A Long Cold Day
Credo

Intermezzo: La Gazza Ladra (Rossini)

Misplaced Childhood:
i) Pseudo Silk Kimono
ii) Kayleigh
iii) Lavender
iv) Bitter Suite
v) Heart of Lothian
vi) Waterhole (Espresso Bongo)
vii) Lords of the Backstage
ix) Childhood’s End
x) White feather

Encore I:
Incommuncado
Market Square Heroes

Encore II:
Fugazi

Encore III:
Lucky

Foto’s zijn alhier te bezien