[Let op, IE gebruikert: de filmpjes doen het nu wél ! Klikkerdeklik dus en hopla]

Op de allerheetste dag van het jaar kun je natuurlijk thuis voor je ventilator gaan zitten en hopen dat Duitsland wordt uitgeschakeld in de 1/2-finale qua WK. Je kunt daarentegen ook naar het dampende Tilburg afreizen om je helden van weleer voor ’t eerst in 12 jaar live aan het werk te kunnen zien. En zo geschiedde. Gelukkigerwijs werden de in eerste instantie midden in onze vakantie geplande concerten van The Cult een weekje verschoven zodat ik, naast het al geboekte optreden in Londen, gewoon om de hoek naar 013 kon gaan.

Met dik 2200 man was het druk, druk en nog eens druk. In de tropische temperaturen bleek het alsnog uitverkocht raken niet de meest prettige mededeling, want ik heb het zelden zo druk gezien in deze zaal.

Maar goed, een kniesoor die na al die jaren onwetendheid over het al dan niet nog bestaan van The Cult gaat zeuren over hoge temperaturen of drukke zalen. Precies 20 jaar geleden was het tijdens het schoolcarnavalfeest in De Meule in Heesch (de hoogtijdagen van de jongerensoos) dat She Sells Sanctuary me om de oren sloeg. Da’s niet zo verwonderlijk als dat nummer is ingeklemd tussen Normaal en Arie Ribbens. Maar de intensiteit van het plaatje was ongehoord. De jaren erna was het The Cult voor en The Cult na. Met als een van de absolute hoogtepunten het Pinkpop-optreden in 1992, toen de heren op de top van hun roem het festival mochten afsluiten en Jan Smeets’ woede op de hals haalden door voor ’t eerst en voor ’t laatst over de middernachtsgrens te gaan. Pinkpop duurde tot en met dinsdag, nog nooit vertoond.

Eind jaren negentig werd het stiller rondom Ian Astbury en Billy Diffy, maar van een officiële split is het nooit gekomen. Al eerder, in 2000, zouden de heren naar 013 komen. Een lucratieve voorprogramma-deal met Aerosmith zorgde er toen voor dat de hele Europese ‘leg’ werd gecancelled. Zodoende bleef het optreden in de Central Studios in Utrecht op 7 december 1994 het laatste in NL en tevens het laatste waar ik bij was. Tot afgelopen dinsdag dus.

De heren waren wat pondjes rijker en de eens zo weelderige haardos moest bij Ian worden verborgen onder een bandana. Maar goeie genade, het rockte als een doordenderende trein. Eén grote Parade der Giganten, want met Revolution, Fire Woman, Love Removal Machine, Edie (Ciao baby) en natuurlijk She Sells Sanctuary heb je meteen alle Cult-krakers te pakken. Voeg daar nog een Spiritwalker, een Rain, een Phoenix en een Peace Dog aan toe en het zit helemaal snor. Dat de gitaar van Duffy her en der niet mee wilde werken zagen we door de vingers. Het na afloop gescoorde vintage ‘Electric’-shirt werd met een snik van emotie van de mersjandiese-man overgenomen. 1 groot feest dus. Eind september nog maar een keertje, maar dan in de Londense Brixton Academy. Hoera ! Hopelijk iets minder heet…

Enkele foto’s alhier

Naschrift: het blijkt dat in sommige versies van Internet Explorer de filmpjes niet te zien zijn. Wordt aan gewerkt. Of gebruik gewoon Firefox, die werkt stukken sneller en wél…