Zo’n jaartje of 7 geleden werd ik gegrepen door Feel like flying, dat leuke eerste hitje van het Zeeuwse Racoon. I’ve got a rotor on my head, dat soort taal. Deed me denken aan dat gekke mannetje Karlsson, al had die overigens de rotor achter op zijn rug en niet op zijn bolle kop. Maar dat terzijde. Jarenlang dreef Racoon betrekkelijk anoniem in de Nederlandse popvijver, totdat vorig jaar Love You More ineens werd omarmd door br33zah-drinkende TMF-chicks van bedenkelijke leeftijd. Een nr. 1 hit, een goed verkopend 3e album en een dito lopende clubtour. Precies een jaar geleden voelde ik me nét iets te oud in een kolkend 013.

Wellicht hadden de Zeeuwen het zelf ook gevoeld. Zanger Bart is immers ook jonge vader en als je ineens publiek krijgt dat nauwelijks ouder is dan je eigen zoontje dan zet je dat wellicht aan het denken. En aldus was daar ineens een theatertour. En ik moet toegeven, de gemiddelde leeftijd van het maandagavond in het Bossche Theater aan de Parade aanwezige volk lag aanmerkelijk hoger dan destijds in Tilburg. De enige parallel was dat het ook uitverkocht was, dat dan weer wel.

Toch bleek het een gouden greep om met het toch vooral op de acoustische gitaar van Dennis Huige leunende repertoire de theatercoulissen op te zoeken. Met een aantal liedjes onaangepast, een aantal uitgekleed en weer aangekleed en een 4tal left-overs van de opnamesessies van Another Day leek Racoon in zijn natuurlijke habitat te zijn geland. De meerstemmige vocalen, het gesprankel van een van Neerlands boeiendste gitareurs (diezelfde Huige dus) en de extra toevoeging van toetsen maakten het een bijzonder aangename kijk- en luisteravond. Voeg daaraan toe dat het best aangenaam zitten is in het rode pluche wanneer je grieperige hoofd nog steeds potdicht zit. En dat je dan net boven de mengtafel zit en dus een perfect stereobeeld hebt dan is dat helemaal mooi. Hoogtepunten zijn er natuurlijk altijd: Blue Days !