687 | Stripped & cold
Op oranje springende verkeerslichten. Afslag Helvoirt, N65. De zon laag, dreigend onweer kruipt naderbij. 3FM duwt me langzaam voort op weg naar huis. Iets met Coen en Sander. De reis kabbelt rustig voort. Totdat de nieuwe megahit wordt ingestart. Troetelschijf, alarmplaat, enfin iets in die geest. Ineens rij ik door een tunnel. Troebel links en troebel rechts. Voor me breekt de inktzwarte lucht open en daalt er een gouden waaier van zonnestralen neer op de Bossche Broek. Ik mis de aankondiging – en van de weeromstuit de afkondiging ook. De website brengt soelaas, eenmaal thuisgekomen. De nieuwe van Saybia. Angel. Dat kan geen toeval zijn. Gottegot, het mooiste refreintje van dit jaar. Nu al. Wat zeg ik? Misschien wel van ooit. Van engelen en horen zingen. Klikkerdeklik en vervolgens de metert even naar 52 seconden (of 3:32 als die van u af-in plaats van optelt) schuiven. Wonder-, wonderschoon.
“Never felt so alone
Stripped naked and cold to the bone
Lost my faith in her on my own
With no queue by the door to my home”
tja, de mannen van de muziek met een traan. op lowlands bezorgden ze me ook al kippenvel, al was dat met ouder werk (i’ll tell it all tomorrow). her en der genadeloos afgekraakt en -schreven vanwege een te hoog softgehalte, maar van mij mag het allemaal wel. spelen ze binnenkort niet in londen of zo? 😉
Laat ze maar lullen, Jan. Dat zijn dezelfde criticasters die Queens of the Stone Age zo goed vinden. Nou, zelden zo’n overschat zootje muzikanten gezien! Ik zeg Zeubia alaaf! Londen, zegt u? Mmm, weet u dat ik daar al veel over heb gehoord? 🙂
Cool! Saybia rockz. Heb ze niet gezien op tv by lowlands maar geloof best dat ze goed waren. Ze vergelijken ze vaak met Keane, maar die kunnen toch echt niet tippen aan Saybia? Dat die eerst maar eens gitaar leren spelen hehe 🙂
Ik vond op LL Saybia nogal schrikbarend saai geworden.
Jaren geleden in de India tent was het allemaal veel intenser en mooier.
Zal misschien aan mij liggen.
De concurrentie was dan ook niet misselijk dit jaar.
Dat het ineens hip is in journo-land om Damien Rice te bashen snap ik eerlijk gezegd nog minder goed.
Zo saai als Keane kan het in ieder geval niet worden, dunkt mij. Wat dat betreft moet ik de heer danwel mevrouw Bruusky gelijk geven.
Damien Rice bashen? Waar moet ik zijn en hoe laat? 😉