Dit wordt een berichtje waarvan ik nooit had verwacht dat ik het zou schrijven. Het is 1988. Zanger Fish verlaat Marillion op het toppunt van haar roem. Fish gaat na stevige onenigheid solo verder, Marillion krijgt een half jaar later in Steve Hogarth een waardig leadzanger ervoor terug. 2007. Gisteren. Fish speelt op een festivalletje in Aylesbury, de thuishaven van Marillion. 3 x raden wat er dan in de toegift gebeurt…

‘Some old friends of mine’… Onaangekondigd, hoewel de geruchtenmachine op volle toeren draaide. Volwassen kerels van in de 40 staan voor het podium te janken. Het internetforum kraakt en beeft. Zou het dan toch? Dat waar mening (voornamelijk stokoude) fan tegen beter win al bijna twee decennia op hoopt?

Nee natuurlijk niet. Het was een prachtige samenloop van omstandigheden. 5 heren die na zoveel jaar weer door één deur kunnen besluiten in een opwelling 1 nummertje samen te doen. Market Square Heroes. Omdat het festival juist op dát Market Square gehouden werd. Niks geen reunie. Gewoon ‘having a brilliant laugh’, om manager Lucy te quoten. En daarna gewoon weer hupsakee, business as usual. Fish gaat z’n nieuwe album ‘The 13th Star’ voor het voetlicht brengen, Marillion gaat nog wat schrijven voor album nr. 15 en H….. ja waar was Hogarth eigenlijk? Die zat in Duitsland. Want waar menig forumschrijver zich zorgen maakte over hoe H. dit allemaal wel niet zou vinden, stond onze sympathieke vriend doodleuk zijn solo-ding te doen voor een enthousiast publiek in Keulen. Maar niet nadat hij eerst zijn bandgenoten ‘all the fun in the world’ had gewenst met hun 5 minuten durende trip down memory lane…