Is het mogelijk dat een concert van een meneer achter een piano meer dan twee-en-een-half uur kan boeien? Nou, dat kan! Zeker als het optreden ingekapseld is in een prachtig weekendje Parijs. Tegenwoordig draaien we onze handen immers niet meer om voor een concertbezoekje over onze landsgrenzen. De zaterdagavond stond in het teken van Steve Hogarth, die zijn publiek trakteerde op een ‘u vraagt wij draaien’-tombola, resulterend in een even verrassend als geïmproviseerde setlist. Natuurlijk veel Marillionwerk (Number One!) maar ook spul van Waterboys, McCartney, Carole King en Jeff Buckley.

Meer muziek & minder anekdotes, vergeleken met Zoetermeer ’06. Hoogtepunten van onderstaande setlist waren Beyond you, AOS en natuurlijk de Waterboys-tandem The whole of the moon / Spirit.

Beyond you
Waiting to happen
The great escape
Number one
Evening shadows
Cage
Way over yonder
Burning inside you
Genie
Lover you should have come over
Runaway
Maybe I’m amazed
Really Like
The space
Dry land
Famous blue raincoat
Working town

dagboek Iceland 91 (‘schieten van de Dry Land video’)
Afraid of sunlight

Ocean cloud
House
Beautiful
The whole of the moon
Spirit

The Space werd ter plekke uit de hoed getoverd, zonder noemenswaardige voorbereiding. Ik was zo handig om razendsnel mijn inmiddels fossiele 3mp-camera in de mpg-stand te zetten. Het resultaat ziet u hier:

De foto’s van H. zijn alhier te vinden.

Tja, naast deze muzikale zaterdagavond waren er natuurlijk ook nog de vrijdag, de zaterdag overdag en de zondag in Parijs. De zevende of achtste keer al (de tel ben ik inmiddels wel ongeveer kwijtgeraakt) maar daarom zeker niet minder interessant. Vanuit uitvalsbasis Hotel Quartier Bastille werden de verplichte nummers als de Eiffeltoren, Notre Dame, Sacré Coeur en Champs Élysées op efficiënte wijze afgetikt. Afgewisseld met de – gezien de 25 graden celcius – noodzakelijke recupereermomenten. Lang leve de Franse terrasjes.

Dat we bij Palais de Chaillot met onze neus in de rugbyboter vielen was een leuke bijkomstigheid. Frankrijk is deze maand de gastheer van het 6e WK Rugby en laat het supportershome nu net zijn opgezet bij de grote fonteinen voor het onderhavige paleis. Onder het genot van een potje bier waren we getuige van een naar – later bleek – historische nederlaag van regerend wereldkampioen Engeland.

Het gehele weekend hopten wij geroutineerd metro in en metro uit, de benenwagen overigens niet schuwend. Ik zal eens via Google Earth de route nalopen, maar het moeten toch talloze kilometers zijn die we te voet hebben afgelegd. De Meindls deden goede dienst. Volgende keer nemen we trouwens onze racefietsen mee. Over de Champs Élysées schijnt dat prima te gaan.

Meer foto’s van Parijs alhier.