Een beetje blasé is ie wel, die titel hierboven. Sorry. Zaterdagavond beleefde ik in een dampend Paradiso mijn 42e Fishconcert. Kom na zoveel keer nog maar eens met een gevatte titel op de proppen! Ik geef het u te doen. 42x Fish? Ach, uitgesmeerd over 20 jaar valt dat nog best mee. De Marillionteller staat overigens al op 45, mocht u geïnteresseerd zijn in soort-van-wedstrijdjes. De complete lijst van door mij bezochte concerten van Fish danwel Marillion is overigens hier te vinden. Voor als u écht niets beter te doen heeft 🙂

Wat valt er na zoveel jaren nog te vertellen over een Fishconcert? Ik zou kunnen gaan smijten met superlatieven. Ik zou ook kunnen gaan roepen dat onze Schotse vriend misschien niet meer zo goed bij stem is als in zijn Marillionjaren. Of dat ie juist eigenlijk weer een stuk beter zingt dan een jaartje of 5 geleden. Dat zijn muzikanten af en toe nog een steekje laten vallen, zou ik ook te berde kunnen brengen. Dat ie met ’13th Star’ een van zijn beste platen heeft gemaakt. Dat Fish en Paradiso voor elkaar gemaakt zijn. En dat Frank Usher zo te zien weinig heeft overgehouden aan de hartaanval van eind vorig jaar. Allemaal dingen die ik zou kunnen gaan zeggen.

Maar ik zeg niks. Fysiek gezien is dat overigens al lastig, na 4 concerten in 5 dagen tijd. Nee, ik zeg niks omdat het niet hoeft. Soms zijn woorden overbodig. Duizend kelen en tweemaal zoveel armen gaven onze vriend het onthaal dat ie verdient. Kijk maar:

Excuses voor het slechte geluid, maar ik stond zó dicht bij de rechterspeakers dat m’n cameraatje het niet helemaal meer kon verhapstukken. Foto’s? Ja, hier!