716 | ‘Dit is een lied over een…’
Doe Maar in Ahoy’. Het is 2000. Begin-dertigers schreeuwen zich de longen uit het lijf op de nederreggae van toen. Maar waar was Doe Maars pièce de résistance ‘Nederwiet’? En waar was Joost Belinfante – de zanger en schrijver van deze ode aan de Cannabis Sativa Hollandica? Tot voor de komst van Henny Vrienten immers volwaardig lid van de band. Nou, Joost stond destijds ‘gewoon’ op Broadway met een familievoorstelling. De mythe van slaande ruzie, kift en jaloezie is daarmee ook de wereld uit.
Het is acht jaar later en Doe Maar is terug bestaat weer. Laat-dertigers springen ietwat strammer op Smoorverliefd in een niet helemaal vol maar bijzonder gezellige HMH. Ontdaan van alle opsmuk, beeldschermen, podiumaankleding en bombast sneden Vrienten, Jansz, Pijnenburg en Hendriks dwars door hun oevre. Als klap op de vuurpijl bleek Joost Belinfante in de blazersectie te staan. Onherkenbaar veranderd in al die jaren maar who cares. Hoera! De kopjes iets grijzer, de humor ietwat belegener (de wijze waarop Vrienten zich molenwiekend door een van de outtro’s wapperde nam bijna Peppi-en-Kokki-achtige vormen aan) maar muzikaal en vocaal excelleerden de heren als in hun hoogtijdagen. Heren die opnieuw danwel nog steeds de grootste lol hadden in wat ze doen. Met een setlist om de vingers bij af te likken, omdat de focus dit keer iets meer lag op de vroege jaren van de band. Natuurlijk waren er de verplichte nummers als De Bom, Smoorverliefd en Doris Day, maar rariteiten als Dansen met Alice en Winnetoe maakten het plaatje helemaal af. Hoogtepunten? Situatie, De laatste x, Alles doet het nog. Het was opvallend dat het ‘nieuwe werk’ uit 2000 moeiteloos overeind bleef tussen de oude klassiekers. Zo vormde de afsluiter ‘Bij elkaar’ (gebracht met zijn vieren) een prachtige punt achter een prachtige avond.
Maar het absolute hoogtepunt van de avond was natuurlijk Joost Belinfante en ‘zijn’ Nederwiet. Met tekstlijnen die het origineel redelijk volgden bracht hij de HMH in hogere sferen. De ironie wil dat gisteren uitgerekend de dag was dat het algehele rookverbod inging. Wat is er mooier dan in een bijzonder fris ruikende zaal te luisteren naar de ultieme gebruiksinstructie voor het telen van marihuana.
Henny Vrienten met achter hem Joost Belinfante – herkent u hem nog?
Bijzondere hulde aan het groepje muzikanten dat de heren hadden opgetrommeld. Naast Belinfante stonden saxofonist Tom Barlage, trompettist Eric Vloeimans, pianeur Jacob Klaasse en een violiste (de naam is mij even ontschoten) op de planken. Om de vingers bij af te likken, zo goed.
De tweede wederopstanding van Neerlands grootste band aller tijden smaakte naar meer. Ik hoop dat de aankondiging van Vrienten (‘Doe Maar bestaat weer!’) een vervolg gaat krijgen in het clubcircuit met een setlist die meer zeldzame ouwe meuk gaat bevatten. De lol die gisteren afstraalde van de bijna-zestigers maakt dat ik daar goeie hoop op heb…
Setlist:
Doe maar net alsof
Zoek het zelf maar uit
Radeloos
Hetzelfde meisje
1 nacht alleen
Okee
Belle Hélène
Tijd genoeg
Pa
(Dansen met) Alice
Hé hé / Er verandert nix
Alles doet ’t nog
Nederwiet
Rumah Saya
Doris Day
Situatie
Is dit alles
Winnetoe
Nachtzuster
Alles gaat voorbij
Je loopt je lul achterna
De bom
Sinds 1 dag of 2
Smoorverliefd
Bij elkaar
De laatste x
een fris ruikende zaal? en ik hoorde in de pendelbus naar rem gisteren toch echt iemand vertellen dat tijdens nederwiet iedereen een vette joint opstak! 😉
In his dream ja 🙂 Ik weet niet hoe het achterin de zaal was, maar voorin was het citroentjesfris (afgezien van een licht zweetluchtje links en rechts :-))